Op 21 september 2006 vertrokken Sam Van Neck en Nele Janssen uit Korbeek-Dijle voor zes maanden naar Guatemala als coöperanten voor Broederlijk Delen en de lokale partner Afopadi.We laten Sam en Nele zelf aan het woord:
Afopadi werkt rechtstreeks met de landbouwersfamilies en dat op drie vlakken: landbouw, gezondheid en de versteviging van de "capacidades". Dit laatste houdt in dat de leiders van de verschillende gemeenschappen gevormd worden en dat veelbelovende jongeren een beurs kunnen krijgen om te gaan studeren (middelbaar of lerarenopleiding, heel af en toe universiteit). Wij werken in het landbouwprogramma, dus we gaan enkel daar wat meer over vertellen...
't Landbouwprogramma heeft als doel de kwaliteit van de bodems te verbeteren, de ontbossing tegen te gaan, te zorgen dat de mensen gediversifiëerder gaan aan landbouw doen (dus niet enkel maïs telen, maar ook groentjes, patatjes en bananen met als doel hun familie van voeding te kunnen voorzien), de productiviteit te verhogen en dit in combinatie met vorming in verband met genero cultuur, politieke bewustwording...
Ten eerste worden er een soort workshops gegeven aan de mensen in hun gemeenschap. We gaan dan een voormiddag naar daar en geven uitleg over bv hoe terrassen te maken, hoe "abonos fermentados" te maken (mestcompostering), allemaal heel praktisch en simpel uitgelegd, want de meeste mensen kunnen lezen noch schrijven...
Af en toe wordt er ook een uitstap gemaakt naar een ander project, of een boer ergens in het land die via duurzame landbouw uit zijn armoede is geraakt.
Een schoolvoorbeeld van erosie in Papal en hoe Don Vicente dat oplost met een schoolvoorbeeldje "terrasbouw".
Het probleem hier in de landbouw is niet enkel dat er onvoorstelbaar veel erosie is, maar ook dat er heel veel met zaden, mest,... van buitenaf wordt gewerkt. Chemische meststoffen verzuren en verpesten de bodem, hybride zaden zorgen dat de lokale diversiteit verdwijnt, mensen sproeien er op los met de vuilste insecticiden, die al jaar en dag verboden worden bij ons wegens extreme toxiciteit. Chemiemultinationals dumpen hier hun producten zonder enig woord uitleg, mensen kunnen geen bijsluiters lezen en hebben zelfs geen geld om handschoenen te kopen om zich tegen het gif te beschermen. Komt daar nog eens bij dat de hele indigena-gemeenschap totaal ontwricht is door de oorlog die hier tot 10 jaar geleden woedde... Iedereen hier heeft mensen zien vermoorden, óf door het leger óf door de guerilla, niemand vertrouwt z'n buren nog... Doe daar nog eens een extreem hoge graad van analfabetisme bovenop (in Papal kan bijna NIEMAND schrijven), mishandeling van vrouwen, alcoholisme (in datzelfde Papal kunnen ze daarentegen wel enorm goed drinken), gebrek aan klinieken, geen elektriciteit, geen drinkwater... en dan heb je misschien een heel klein beetje een beeld van de omstandigheden waarin de mensen hier leven. Dit alles schetst misschien een iets te negatief beeld... mensen kennen hier ook plezier, zijn grapjassen eerste klas, hebben een sterke band met familie en gemeenschap... Afopadi probeert ook iets aan de infrastructuur te doen: mensen helpen met de installatie van "letrinas aboneras" een soort WC's waarvan je de mest kan gebruiken op je perceel. Verder leert men de mensen ook silo's te bouwen, zodat de oogst niet verloren gaat, geeft men vorming over waterfilters die kunnen gemaakt worden van oude banden, enz. Afopadi geeft ook niets gratis, het is de bedoeling dat de mensen zelf uit hun miserie geraken, door vorming en ondersteuning.Ander deel van ons werk is dat we bij de mensen thuis op bezoek gaan, naar hun huis gaan kijken, naar hun perceel en hun maïs, en vooral met hen gaan babbelen, want daar hechten ze veel belang aan.
Nele en Chepe op monitoreo in PapalVorige week zijn we zo twee dagen naar Papal geweest, met slaapzakske en rugzakske. Papal bleek SUPERuitgestrekt te zijn, dus hebben we rondgehost door berg en dal, van hutje naar hutje, door de mooiste natuur... De mensen zijn daar veel vriendelijker en geïnteresseerder dan hier in Casaca en overal kregen we eten en drinken aangeboden, hoe arm ze ook zijn. Ze zijn ook echt trots op hun percelen, hun terrassen, op alles wat ze in amper één jaar tijd al hebben kunnen verwezenlijken.
Sam op de Asamblea van de Plataforma AgrariaZo, vrienden-aan-het-thuisfront, nu zijn jullie weer volledig op de hoogte van ons reilen en zeilen in de bergen van Guatemala! Voor allemaal bij deze ook een gelukkig nieuwjaar en een zalig kerstfeest!
