Jongeren zoeken een warm nest, vriendschap en gemeenschap.
In deze kring willen ze iets bijleren, zich spiegelen aan anderen, hun hart toevertrouwen aan het hart van mensen die hen vertrouwen. Intimiteit tegelijk met een onderdompeling in de grote samenleving, is wat ze zoeken. Ze zijn, zoals tijdens de Wereldjongerendagen, bereid om in de intimiteit van de aanbidding bij God te zitten, maar ook om mee te zingen en te dansen met de massa.
Voor volwassenen is het van belang te weten wat jongeren zoeken, elk moment opnieuw. Daarom moeten ze bij hen aanwezig zijn. Alleen wie ‘present’ is, met hart en ziel, kan het juiste woord op het juiste moment tegen de juiste persoon spreken.
Dat is een grote taak voor ouders, opvoeders, leerkrachten, schoolbestuurders en jeugdleiders.
Jongeren verlangen uitgedaagd te worden, ook op het vlak van geloof. Wie de lat te laag legt, bereikt maar kort succes. Om te stimuleren moet de lat juist iets hoger liggen dan wat een jonge mens zonder veel inspanning kan realiseren. Dit is het basisprincipe van onderwijs en wetenschappelijke opleiding, waarom zou dat dan ook niet gelden voor de geloofsverkondiging?
Jongeren zitten met vragen. Ze vinden dikwijls geen woorden om ze goed uit te drukken. Veel minder misschien nog hebben ze de vertrouwenspersonen bij wie ze zich stamelend kunnen uiten. Wie is hen nabij en stelt de juiste vragen zoals Jezus deed in zijn ontmoeting met de Samaritaanse vrouw aan de waterput? Hij werd voor haar bron van levend water.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
