In haar aanwezigheid in het Cenakel, wellicht ook bij het avondmaal – alhoewel het nergens gezegd wordt – maar zeker toen de leerlingen samen waren na de verrijzenis, zien we de vorming van de eerste christengemeenschap rond Maria. Waarom? Zij verwees als moeder steeds weer naar haar zoon. De leerlingen beschouwden, contempleerden, Jezus in haar.
Diezelfde leerlingen, behalve Johannes, waren allemaal weggelopen of ze hadden afstand gehouden. Maria integendeel was de weg van het kruis gegaan. Zij had veel intenser meegeleefd met wat Jezus overkomen was dan de leerlingen. Zij had ook een diepere beleving van het gebeuren van de verrijzenis. Dit alles was voorspeld bij de opdracht in de tempel en het woord van Simeon: ‘Ook door uw ziel zal een zwaard gaan’ (Lc 2,35), en was een gevolg van de gebeurtenis in Kana en haar meestappen heel de tijd met hem. Op twaalfjarige leeftijd was Jezus zoek, de ouders ondergingen lijdzaam dat Hij hun ontglipte. Onder het kruis leed ook zij onder de zweep van de Romeinse soldaten.
Na de kruisiging en de dood nam zij Jezus op in haar armen (piëta). Zij is erbij bij het bezoek van de Verrezene aan de leerlingen. Zij heeft constant deel aan het luisteren naar zijn Woord en aan het ‘delen van zijn brood’. Gevraagd over zijn moeder zegt Jezus: ‘Mijn moeder en broers zijn diegenen die het Woord horen en het beleven.’ Maria heeft heel haar leven geluisterd en ernaar geleefd.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
