We moeten kunnen delen, geven, schenken. We hebben echter nog een kostbaarder bezit dan geld: onze tijd. Tijd geven is veel moeilijker, het ‘kost’ ons behoorlijk veel. We zouden ons elke avond kunnen afvragen: heb ik wat tijd gehad voor mijn vrouw, mijn man, mijn kinderen, mijn ouders, mijn buren? Misschien is er een zieke of bejaarde aan het wachten op mijn bezoek… Stel dat ik dat bezoek steeds maar weer uitstel? Want ik heb geen tijd! Het is nú de ‘gunstige tijd’ om onze tijd te geven. Tijd is de eerste ‘aalmoes’ in deze dagen. En heb ik tijd voor God? Vasten gaat ook over tijd geven aan gebed. Als we elke dag vijf minuten vrijmaken om te bidden – het Onze Vader, het Weesgegroet, een of andere gedachte uit het evangelie… - hoeveel zou er dan niet veranderen in ons leven! Vasten is geen krachttoer, geen zelfkastijding. Vasten is mijn lichaam en geest klaarmaken en soepel maken zodat ze betere instrumenten voor de liefde worden.
Uit het boek: Een jaar met kardinaal Godfried Danneels (uitgegeven in 2009)
