Velen van ons accepteren hun lichaam en hun geest, hun man- of vrouwzijn niet. Toen God man en vrouw schiep, had hij niet alleen een biologische of fysiologische dualiteit voor ogen. Ook is man- of vrouwzijn niet in de eerste plaats bedoeld om de menselijke soort in stand te houden. Man- of vrouwzijn is vooral genade, een gave van God voor ieder van ons. In onze verscheidenheid wordt er iets zichtbaar van God zelf die de mens schiep ‘naar zijn gelijkenis’. In ons geseksualiseerde zijn schuilt een openbaring – uiteraard gedeeltelijk en beperkt, maar reëel - van Gods intimiteit. Een christen zou zich dus enorm begenadigd en dankbaar moeten voelen vanwege het gewone feit dat hij is wat hij is. Wat een vrede zou er over de wereld komen als ieder in zichzelf die kleine bron van levend goddelijk water zou ontdekken die van hem een man of een vrouw maakt.
Uit het boek: Een jaar met kardinaal Godfried Danneels (uitgegeven in 2009)
