Godsgeloof schakelt angst niet uit, maar het leert je ermee te leven, en het leert je ook het op te lossen. Als je in God gelooft, heb je wortels. En een van de redenen waarom mensen van deze tijd angstig zijn, is dat wij onze wortels kwijt zijn. Wij staan niet meer in de grond, we staan los. Wie gelooft kent zijn wortels: hij weet waar hij vandaan komt, hij weet dat hij het leven heeft gekregen, dat er ergens binnen in hem een bron is die voortdurend stroomt, die hem in leven houdt en het leven rijker maakt. Een bron die altijd blijft. Dit fundamentele gevoel dat je er niet alleen voor staat, wordt je door God gegeven en maakt je angst leefbaarder. Het neemt die niet weg, maar het neemt wel de dubbele bekoring weg waar een angstig mens aan ten onder kan gaan: de angst willen verdoven en het heil buiten jezelf zoeken in geneesmiddelen of andere sussertjes, in plaats van de bevrijding van je angst te zoeken, niet in iets maar in Iemand. De andere bekoring is dat je helemaal depressief wordt en je laat gaan omdat je verzinkt in eenzaamheid. Die twee gevaren van de angstige mens, die we allemaal zijn in deze moderne tijd, worden door het Godsgeloof bezworen. Omdat God blijft.
Uit het boek: Een jaar met kardinaal Godfried Danneels (uitgegeven in 2009)
