Ook jongeren lezen mijn boeken, soms tot mijn
grote verbazing. Mijn teksten zijn niet geschreven in
turbotaal, maar het raakt hen desondanks. ‘Hoe komt
het toch dat u, die 76 bent, mijn taal spreekt?’, vroeg
een meisje van 19 me. Ik ken het antwoord niet, ik
weet alleen dat ik niet toegeef aan beperkingen als
mijn leeftijd, mijn handicap. Ik blijf voeling houden
met mensen, ook met jongeren. Ik spreek nog steeds
mensen toe, neem nog steeds deel aan conferenties –
vooral in Duitsland – en zie er nog net zoveel tegenop
als vroeger. Maar eens ik bezig ben, voel ik me terug in
mijn element. Telkens weer.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
