woensdag 15 april 2015

Phil Bosmans spreekt tot ons: Pluralisme

Zodra men is beginnen te klagen over ‘verzuiling’,

kwam ook het woord ‘pluralisme’ in de mond.

‘Pluralisme’ moest het middel worden waarmee

men zou proberen de maatschappij te ‘ontzuilen’. Zo

ontstond een stil gevecht, dat eigenlijk niets anders

was dan een gevecht om de macht.

Het woord ‘zuil’ kan ook in positieve zin worden

uitgelegd. Een zuil kan namelijk een dak schragen

waaronder mensen die zich niet meer veilig en

geborgen voelen in een onherbergzame, diep-gekoelde

maatschappij, spontaan kunnen schuilen. Pluralisme

mag er niet in bestaan zomaar alle zuilen af te breken

en mensen in de kou te zetten.

Willen mensen de wereld bewoonbaar maken en het

leven leefbaar, dan moeten ze dat samen doen. Dat is

niet mogelijk als pluralisme de dekmantel wordt van

geestelijke vervlakking in de zin van nietszeggende

neutraliteit of, wat erger is, een soort nihilisme, de

dood van het denken. Dan is er geen sprake meer van

wederzijdse verrijking en menselijke ontplooiing. Dan

gaan de mensen onder in de grijze massa en worden ze

begraven in dode structuren.

Het is helemaal niet in tegenspraak met een gezond

pluralisme dat gelijkgezinden zich verenigen om samen

vanuit eenzelfde diepere motivatie te werken aan een

betere wereld. Niemand kan en mag hun dat recht

ontzeggen. Een zogenaamde pluralistische beweging,

waar het niet meer mogelijk is of zelfs verboden op

een rustige en waardige wijze te getuigen van de

waarden waarin men gelooft, heeft met pluralisme

niets te maken.

De grondslag van elk gezond pluralisme moet een zeer

grote verdraagzaamheid zijn en een oneindig respect

voor elkaars denken en voelen, voor elkaars diepste

waarden en verwachtingen, al dan niet gedragen door

een religieus geloof.

Pluralisme begint in het hart van de mens. Wie in zijn

hart extremisme, fundamentalisme, fanatisme en

racisme onderdak geeft, is niet in staat tot pluralisme

en vormt een gevaar voor de democratie.

Pluralisme mag geen ‘anti’-stof zijn, we moeten het

zien als een bouwstof voor een menselijke, vreedzame

samenleving waarin alle mensen, vooral de arme en

vergeten mensen, zich thuis voelen.

Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos