woensdag 11 maart 2015

Phil Bosmans spreekt tot ons: Vredeskaars

Niemand mag moedeloos worden.

Niemand mag onverschillig blijven.

We mogen de vrede niet overlaten

aan politici en generaals.

Iedereen is voor zijn deel medeverantwoordelijk

voor de vrede thuis en in de wereld.

Een vredeskaars in je huis, op je tafel of aan je venster

is een stille getuige van je brandend verlangen naar

vrede en een teken van je vaste wil om alle geweld te

weigeren en over alle wegen waar mensen gaan de

wonden te helen met handen vol liefde.

Een vredeskaars is meer dan een kaars.

Je voelt je aansluiten in een lange keten van mensen,

die verzadigd van het zien van zoveel bloed en tranen,

van zoveel dood en vernieling, van zoveel afschuwelijk

lijden, roepen en schreeuwen en huilen en bidden en

smeken om vrede.

Een vredeskaars is een oproep.

Je mag je geweten niet sussen en in je schelp kruipen.

Onze onmacht is groot, maar je moet aan de kant

van de eeuwige slachtoffers staan, de kleine zwakke

mensen in oost en west, die onder de permanente

dreiging van kernkoppen moeten leven, en aan de kant

van miljoenen hongerlijdende en van honger stervende

mensen, omdat teveel geld naar wapens gaat en onze

aandacht naar eigen veiligheid en welvaart, en naar de

ruimte, waar nog geen mensen wonen.

Wie een vredeskaars aansteekt, steekt zijn hart aan en

is aan het begin van een lange weg, die loopt van een

woord naar een daad, en van onverschilligheid naar

inzet.

Een vredeskaars herinnert je dag na dag aan je grote

verantwoordelijkheid en roept je telkens op weer

‘mens’ te worden en iets te doen aan de vrede in je

hart, de vrede in je huis, in je land, en in heel de wereld!

Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos