De Witte Paters van de Keizerstraat in Antwerpen
Uit het driemaandelijks tijdschrift WERELD MISSIE HULP van okt-nov-dec 2013
Een vraaggesprek van Wilfried Vanden Berghe met de paters Bastijns, Fransen en Huybrechts
Je zou het niet beter kunnen bedenken: drie missionarissen en een interviewer op een missiepost in een Afrikaans land of ergens in de brousse. Niets is minder waar, want we zitten gezellig bijeen in de Keizerstraat 25 in Antwerpen. Dank aan pater-overste Herman Bastijns (Bukavu, Burkina Faso) die zo vriendelijk was om samen met twee confraters, Dries Fransen (Bunia-Rwanda, Bukavu, Kisangani) en Jef Huybrechts (Congo, bisdom Kasongo), een paar uur vrij te maken voor een boeiend gesprek.
Hoe ziet u de toekomst van de Afrikaanse kerk nu er nog weinig missionarissen van het Europese continent aanwezig zijn? Hebben jullie nog plannen?
“Kardinaal Lavignerie, onze stichter, heeft gestreden tegen de slavernij. Van in het begin heeft hij voor het Afrikaanse volk gekozen, via ‘inculturatie’. Denk aan kledij, voedsel, taal. Er werden inlandse priesters en catechisten gevormd, dokters en wetenschappers ontbraken niet. De toekomst is verzekerd. De droom blijft: “Afrika moet gered worden door de Afrikanen. Plannen? Een grootvader heeft plannen voor zijn kleinkinderen, niet voor zichzelf. We stellen onze hoop op de mensen die we opgeleid hebben en die het nu van ons overnemen”.
Als jullie als missionarissen terugblikken op de jaren in de missies wat is dan jullie besluit?
“Wij zijn zeer gelukkig in onze oude dag, wij zijn arm maar tevreden. In Afrika hebben we geleefd met de Afrikanen als broeders. Inlandse christenen moeten ook missionaris zijn. We zeggen ‘mission accomplished’, maar het werk gaat voort. Wij zijn heel dankbaar voor onze bijdrage, gerealiseerd met kleine middelen”.
Wat vinden jullie van de nieuwe Paus?
“Wij zijn zeer positief gestemd. De zeer evangelische en menselijke taal die hij spreekt en zijn houding zijn hoopvol voor de toekomst. Het is een paus die het evangelie uitstraalt en die houdt van de mensen zoals ze zijn. Het was tijd dat zo iemand opstond”.
Ik dank pater Bastijns, pater Fransen en pater Huybrechts voor de hartelijke ontvangst en wens hen nog vele jaren in de Keizerstraat 25 te Antwerpen, genietend van de herinneringen en hoopvol voor het Afrikaanse continent. Het was een tijdspanne om de frequentie van heimwee naar de Afrikaanse missiejaren te laten trillen.
Wilfried Vanden Berghe
