Bij het vallen van de bladeren
gedenken wij wie ons is voorgegaan
naar een nieuwe einder.
Wie kan geloven dat zij verder leven,
omarmd door een barmhartige Vader,
vindt rust en hoop.
Dat vertrouwen stemt ons dankbaar
om wat is geweest,
doet ons opstaan
ondanks gemis.
God,
Gij schenkt ons leven
en overleven,
steeds opnieuw.
Bij U vloeien tranen van gemis
en vreugdevolle dankbaarheid
samen tot een nieuwe stroom van leven.
Oneindig dankbaar
mogen wij dan leven
in uw onmetelijke liefde.
Gij zijt ons eeuwig leven.
Uit het boek Onderweg van Wies Merckx
