woensdag 26 september 2012

10 woorden

Cursiefje van Frans De Maeseneer

Nee, het is niet de bedoeling hier iets te schrijven over de tien geboden anders of over tien andere geboden. Dit klinkt veel te plechtig in mijn eigen oren. Ik zou daartoe ook niet in staat zijn. Het zijn gewoon tien woorden waaruit blijken moge dat ik langzamerhand wijs word aan het leven? Eindelijk.

(1)Ik besef dat het meeste in mijn leven er is vóór mij en zonder mij. Ik mag opstaan en slapengaan met het diepe weten dat er wijsheid is van vele eeuwen. Dat de zon en de maan en de sterren er altijd zijn. Zomaar. Zo moest ik aan het leven niet beginnen met een leeg blad. Er was volheid vanaf de eerste minuut. En die volheid is er elke dag. Al eeuwenlang en nog voor enige tijd.

(2)Ik besef dat ik uit tederheid ben geboren en dat tederheid ook het laatste zal zijn. Een heilig-warm gevoel dat stil op de bodem van mijn ziel zijn deuntje zingt. Ik luister daar veel te weinig naar.

(3)Ik besef dat mijn ouders en opvoeders, naast het vele positieve, ook fouten hebben gemaakt. Ik heb er geen moeite mee om voor het eerste te danken en voor het tweede vergevingsgezind te zijn. Van harte zelfs. Ze deden het met hun vijf broden en twee visjes.

(4)Ik besef dat ik dankbaar mag zijn voor de vele woorden die mijn ziel met drukte bewonen. En dat ik, op begenadigde momenten, er iets over publiceren mag. Het is telkens vreugde als om een kind dat geboren wordt.

(5)Ik besef dat ik dringend het vloeken moet leren: er wordt zoveel met groot geld gegooid voor dingen die het niet waard zijn, terwijl er altijd geld tekort is om het goede te doen voor de vele sukkelaars op aarde. Dan zeg ik meer ‘mensverdomme’ dan ‘godverdomme’. Met een overtuiging waarvoor ik me weiger te schamen.

(6)Ik besef dat ik niet geroepen ben om een sterke individuele persoonlijkheid te worden. Ik werd uit gemeenschap, uit een dubbele schoot, geboren. Ik wil dan ook broederschap en zusterschap bedélen. Dat is de bedoeling van het bestel van ons bestaan. Het individu kan zijn eigen gewichtigheid zo moeilijk dragen.

(7)Ik besef dat ik een eenzaam mens ben, maar dat dit noch een straf is noch een vloek. Mijn wereldbol herinnert mij aan zoveel en aan zovelen. Mijn huis is rijk ‘bemeubeld’ met de grote wereld.

(8)Ik besef dat ik het kind in mezelf en in anderen niet mag doden. Ik wil ontroeren en ontroerd worden. Ook al doet ontroering af en toe pijn. Het is pijn die geneest. Zo troost ik mezelf, niet vergeefs.

(9)Ik besef dat ik nooit (ver)oordelen mag. Ik wil veel investeren in het begrijpen van menselijke situaties en van heel onze boeiende ingewikkelde tijd. Ik zie zoveel gebeuren wat mensen dichter bij elkaar brengt. Over vele grenzen heen.

(10)Ik besef dat mijn geloof in God nooit beschaamd zal worden. Hij zal er altijd zijn. Hij is bij machte mij mijn dwaasheid niet kwalijk te nemen. Hij zegent liever. Zo brengt Hij al eeuwen mensen tot wijsheid van hart.

P.S. Ik ben gek genoeg om deze tien woorden te ondertekenen vanuit een realistische naïviteit. Die ik voor geen goud verliezen wil.