Slotwoord van een vraaggesprek van Emmanuel Van Lierde met godsdienstwetenschapsters Kolet Janssen en Rebekka Jonkers.
Kolet Janssen legde zich na een carrière in het onderwijs voltijds toe op schrijven en lezingen geven over gezin, waarden, geloof en grote levensmomenten. De jongste jaren publiceert ze geregeld samen met haar dochter Rebekka Jonkers, studentenpastor bij de Universitaire Parochie in Leuven.
De kerk beleeft moeilijke tijden. Zien jullie die crisis als een kans?
Kolet: “Er wordt te snel gezegd dat de crisis een kans is. Dat wordt trouwens vooral gezegd door hen die niet willen veranderen. Daarom word ik zo allergisch voor die uitdrukking. We weten niet hoe de toekomst eruitziet en we hoeven het niet te weten. We moeten vooral lantaarndragers zijn die zo goed mogelijk trachten het beste wat we hebben, aan te bieden in een vorm die bij onze tijd past, zo dat zij die aan de andere kant van de crisis leven, ons licht zien. We moeten onze boodschap zo goed mogelijk hertalen zodat we op de cruciale momenten iets te bieden hebben aan de mensen. Ik denk ook dat we ons moeten oefenen in verdraagzaamheid tegenover alle strekkingen in de kerk omdat we niet weten wat de goede vorm voor de toekomst is. Niemand heeft het gelijk aan zijn kant.”
Rebekka: “De kerk heeft nood aan meer transparantie en meer ruimdenkendheid. En ik hoop dat ze van bescheidenheid en authentiek beleefde dienstbaarheid steeds meer haar twee werkwoorden maakt.”
