woensdag 27 juni 2012

De Vlaamse Gemeentenamen – deel 15

Hasselt:

Afgeleid van Middelnederlands hasel ‘hazelaar’ met het verzamelsuffix -t, dat bij voorkeur aan namen van struiken en bomen gehecht wordt. De betekenis is dus ‘plaats waar hazelaars groeien’. Hasselt komt ook meermaals als gehuchtnaam voor in de Limburgse Kempen en als bestanddeel in de Oost-Vlaamse gemeentenamen Ophasselt en Nederhasselt.

Mechelen:

Mechelen zou een afleiding zijn uit maal (West-Germaans mathl of mahla) waarbij de afleiding machlin leidde tot mechlin. Het oude woord betekent ‘vergaderplaats, rechtsdag, gerechtszitting, openbare vergadering’ en duidde de plaats aan waar de vrije Franken samenkwamen om recht te spreken. Daar dit gebruik al door Karel de Grote beperkt werd, dateren de met mahla gevormde namen waarschijnlijk uit de Merovingische tijd. Mechelen zou dus een vergaderplaats geweest zijn voor de mannen uit de omliggende Merovingische nederzettingen.

Kortrijk:

De naam zou afstammen van het Gallo-Romaans Coretoriaco afgeleid van Karetaros, waarin de wortel akar ‘lief, schitterend, uitstekend’ zit. De vorm Kortrijk zou te verklaren zijn door analogie met rijk-namen, zoals Frankrijk. De uitspraak Kortrik (voor wat in het Frans Courtrai is) is te vergelijken met Doornik (in het Frans Tournai). Kortrijk zou dus ‘schitterende plaats’ betekenen.

Schitterende Gezegdes Over Het Leven

Heb de moed om te leven, sterven kan iedereen!

Leef je eigen leven, want je zal ook je eigen dood sterven!

Bergwandeling Thomas

Week 2012-26 - Thomas Bergwandeling

Makkelijk Geloven

Cursiefje van Frans De Maeseneer

Het is een merkwaardig gegeven: mensen zeggen vaak dat het leven best moeilijk kan zijn, maar geloven… nee, dat mag niet moeilijk zijn. Bij alles wat het leven betreft past het woord moeilijk en/of problematisch: leven en liefde, gezin en opvoeding, weduwschap en latrelaties, ongehuwd zijn en vruchtbaarheid, intimiteit beleven en affectiviteit, lichamelijkheid en seksualiteit, het is allemaal van de orde der opgelegde gecompliceerde nummers. De praktijk van het leven leert ons dat we voor al deze materies niet veel oplossen met faciliteiten. Belgen weten waarom… Slotsom: het leven is niet rimpelloos eenvoudig. Alleen geloven moet makkelijk zijn!

War betekent zoiets? Ik wil dat even beproeven. Ten eerste, het is best mogelijk dat mensen het leven niet graag ervaren als pijnlijk en zwaar. Mensen schuwen hoge druk en moeizaamheid. En precies dat komen ze overal tegen: in de bedrijven, in de scholen, in de administratie, in de ziekenhuizen. Zo gezien is het begrijpelijk dat mensen uitzien naar eindelijk een probleemvrije zone. Laat dat dan de zone van het geloven zijn. Eindelijk ergens een plek waar we onze hersenen niet hoeven te pijnigen. Geloof is een rustpunt, een oase, een uitwijkplaats. Of iets in die aard.

Ten tweede, het werd ons ook zo geleerd: geloven doe je liefst met de ogen dicht. Geloven heeft immers te maken met mysterie en dat kan je per definitie niet begrijpen. Geloven is beamen ‘wat de kerk ons voorhoudt te geloven’. Zo werd bijvoorbeeld in de tijd van het rijke Roomse Leven aan predikanten verboden te zeggen dat ze twijfelden aan één of ander geloofspunt. Zoiets doet men niet. Geloven komt namelijk uit een ‘hoger domein’, uit een hemel zonder grenzen, waar ‘vader het best weet’. Daar is het geboren: geloven kan noch mag moeilijk zijn.

Ten derde, in het benedictus bidden wij om in ‘vroomheid en gerechtigheid’ te mogen leven. Een twee-voudig gebed: vroomheid en gerechtigheid. Het geloven is dus niet eenvoudig. Het is per definitie tweevoudig. Daar begint het wezenlijke probleem. Deze twee opdrachten verzoenen zich niet zomaar met elkaar. Ze worden als dissonant ervaren. En dissonanten doen mensen moeilijk zingen. Mensen zingen liefst met consonanten. Het besluit is: maak het niet moeilijk, keep it simple, kies voor één van de twee polen, kies voor de vroomheid, kies voor de vertroosting. Zo is ook gebeurd. Dat is verklaarbaar: in tijden van groot lijden hadden mensen vooral het hemelse adres nodig om genezen en/of bevrijd te worden. Hongersnood, pestepidemie, oorlog en kindersterfte, het heeft eeuwenlang de mensheid geteisterd. Vanuit alle geledingen der samenleving werd daarom op de hemel geroepen: troost uw volk. Daarvoor diende het geloof.

Ik mag veronderstellen dat deze tijd nu voorbij is? Misschien gaan mensen van deze tijd er voor open dat het geloven niet eenvoudig is, dat ook het geloven dus moeilijk is: wij verbinden vroomheid met gerechtigheid. Jezus heeft het geweten hoe moeilijk deze verbinding (dit verbond) was. Soms blijven mensen evenwel beweren dat Jezus de godsdienst makkelijk heeft gemaakt door parabels te vertellen. Dat is precies het grote misverstand. Jezus werd gedumpt (=gekruisigd) ter wille van die parabels. Zijn vertellingen waren te stout, te uitdagend, te confronterend. Hij heeft er de zwaarste prijs voor betaald. Hij had gelijk, maar voór het gelijk lag wel een taaie, moeilijke weg. Ook voor ieder van ons. Vroomheid en gerechtigheid rijdt niet als makkelijke tandem. Het is eerder een dubbele locomotief.

Het loont de moeite om voor het geloof moeite te doen.

woensdag 20 juni 2012

De Vlaamse Gemeentenamen – deel 14

Antwerpen:

Betrouwbare verklaringen van de naam gaan ervan uit dat die bestaat uit een oud woord voor ‘tegen’ en een naamwoord dat afgeleid is van het werkwoord ‘werpen’. Het Middelnederlandse element and-, ant- ‘tegen’ treffen we bijvoorbeeld nog aan in antwoord (letterlijk het ‘tegenwoord’, de repliek op een vraag). De Middelnederlandse werkwoordstam werp is bewaard gebleven in werplant = aangeworpen land, aanwas. De andawerp is ‘land dat door mensenhand tegen iets of iemand is opgeworpen’. Het zou daarbij om een dam kunnen gaan of een aarden versterking, opgeworpen tegen een vijandelijke dreiging, mogelijk een versterking uit de 6de-7de eeuw, gebouwd als bescherming tegen de Friese expansie in die tijd. Zij die woonden bij de Andawerp waren Andawerpja, waaruit Antwerpen. Antwerpen betekent dus: ‘bij hen die wonen bij de aarden versterkingswal’.

Brugge:

Brugge betekent niets anders dan brug. ‘Brugge’ komt uit het Germaans brugjo = ‘brug, havenbrug, knuppeldam’(= dam gemaakt met houten palen), te vergelijken met het Oudnoords bryggja = ‘landingsbrug, aanlegsteiger’(Zie Bryggen, de naam van de haven in Bergen, Noorwegen).

Gent:

De oorspronkelijke betekenis aan de basis van de plaatsnaam Gent is dezelfde als die van Oudiers gin, nl.‘mond’ en vandaar ook ‘monding’. Dus: Gent = monding. Gent ligt aan de samenvloeiing van Leie en Schelde. Van dezelfde Indo-Europese wortel zijn tal van namen afgeleid voor plaatsen gelegen aan de monding of de samenvloeiing van waterlopen, bijv. Gennep in Nederland en Genappe, Jemappes en Jemeppe in Wallonië.

Quote van de week

(Gelezen In Tertio Van 6 Juni 2012)

“Een mens leert zowel door weerstand als door vertrouwen. Niet door onverschilligheid.”

Leo Bormans in zijn laatste editoriaal als hoofdredacteur van Klasse, het onderwijsmaandblad in Vlaanderen.

Schitterende Gezegdes Over Het Leven

Het leven is te kort om te discussiëren, dus ik heb altijd gelijk!

De beste jaren van je leven zijn die waarin je denkt dat de beste jaren van je leven nog moeten komen!

Jacques Gaillot

Cursiefje van Frans De Maeseneer

De commotie omtrent de ontslagen bisschop van Evreux is stilaan uitgestorven. De talrijke protestbrieven en petities zwijgen. Toch valt er veel te zeggen over deze mens en zijn wedervaren. Ik roep mijn souvenirs op en ik doe een poging om hem te portretteren.

De evangelist Lucas opent zijn vijftiende hoofdstuk met dit heerlijke woord over Jezus: hij ontvangt zondaars en eet met hen. Maar onmiddellijk daarop staat geschreven: de farizeeërs en de schriftgeleerden morden daarover. Daarmee weten we veel ineens. Het is zalig sukkelaars van mensen binnen te laten in je huis en er dan bovendien nog tafelgemeenschap mee te hebben. Dat is een bevrijdende openbaring. Het is echter ook een stoute openbaring. David mag zo lief zijn als maar mogelijk, Goliath zal zich geen tweede keer laten vangen. Dit keer zal Goliath de kleine David wel verslaan. Wat in het geval van Jezus duidelijk is gelukt: Jezus moest weg, opgeruimd staat netjes. Achteraf hebben velen zijn levensgebaar en zijn stervensgebaar hoog gewaardeerd. Goliath werd dus toch overmeesterd. Op den duur.

Het verhaal van Jacques Gaillot is een afdruk van wat hierboven geschreven staat. Het is het verhaal van de leerling die de weg gaat van de meester. De bisschop van Evreux ontving mensen aan huis. Hij liet ze binnen in zijn huis. Hij luisterde naar hen. Hij kwam voor hen op. Hij werd hun lotgenoot, hun geluidsversterker, hun pleitbezorger, hun advocaat. En hij deed dat met fijne humor, met vriendelijke beslistheid, met waarachtige vrijheid bovenal. Hij werd gehoord: hij had het levenslied der armen op toon gezet. De kleine David speelde zijn rol heel goed. Hij componeerde een paar mooie psalmen.

Goliath houdt evenwel niet van psalmen. Hij componeerde dus een tégen-lied. Hij zorgde voor een tegenzet. Zo liet Gaillot geen kans voorbij gaan om het vrije woord te spreken voor de media. Hij was dus mediageil. Over de homofielen zei hij: Jésus les aime. Goliath maakte daarvan: hij is pro homofilie. En langzamerhand groeide de tegenstand: een bisschop moet eerst en vooral bisschop zijn en blijven. Hij mag liefst geen profeet zijn. Die twee rollen samen, dat kan een mens niet spelen. Zo werd hij een fel besproken man, een teken van tegenspraak. Eens moest de situatie exploderen.

En de situatie explodeerde inderdaad. De bisschop schreef een open brief aan een Frans minister: à mon frère. Daarin stelde hij de minister voor zijn plicht om leegstaande publieke gebouwen bewoonbaar te maken voor daklozen. Heel Frankrijk had het lezen en/of gehoord. Het was de brug te ver. Goliath gaf zich niet gewonnen. Hij sloeg terug via diplomatieke weg. Vanuit het Vaticaan werd de zaak geregeld: Jacques Gaillot werd ex-monseigneur en ex-excellentie. Exit de bisschop die te zeer profeet was.

Nu, ongeveer op hetzelfde moment werd in Duitsland een andere dissident ontzet. Ze werden samen geïnterviewd. De één bleef koppig vechten voor zijn groot gelijk. Gaillot reageerde zalig en met sterke vreugde: het levenslied der armen zal blijvend worden gehoord. Hij zal dat lied blijven zingen en zo, samen met velen, sterker zijn dan Goliath.

Zo zal deze mens verderleven. En velen zullen veel van zijn woorden gaandeweg vergeten, maar één woord zal geschiedenis maken: als de kerk niet dient, dient ze tot niets. Vrienden van hem, van hier en van elders, zullen leven van dat woord. Voor hen zal de profetie niet sterven. Het woord zal geciteerd worden, niet als een slogan, maar als een boodschap. Zo wordt aan het verhaal van David en Goliath een eigentijdse vertaling gegeven. En David schrijft zijn psalmen verder.

Jammer dat mijn lied zo middelmatig is.

Tot zover Frans De Maeseneer.

Op 16 april 2005 schreef De Standaard:

Jacques Gaillot wordt dit jaar zeventig. Tien jaar geleden werd hij ontheven van zijn functie als bisschop in het Franse Evreux. Zijn standpunten waren te controversieel voor Rome. Gaillot pleitte voor de priesterwijding van gehuwde mannen, het gebruik van condooms om aids in te perken en zette aan tot grote verdraagzaamheid jegens homo’s. “Ik week nooit af van de leer van de Kerk, maar legde enkel andere accenten. Liefde is belangrijker dan de wet. Het evangelie zegt hetzelfde als ik: de wet is ondergeschikt aan het leven. God staat altijd aan de kant van het leven en de liefde. Van geboden en verboden kan een mens niet leven.”

Voor zijn ontslag ontpopte Gaillot zich tot een omstreden figuur, die vaak tussenkwam in actuele gebeurtenissen. Hij sprak zich uit als tegenstander van de Golfoorlog en veroordeelde het embargo tegen Irak. Hij stapte mee met de Vredesbeweging tegen de Franse kernproeven en pleitte voor het teruggeven van de bezette gebieden aan de Palestijnen. “Ik gaf altijd mijn mening. In de Kerk moet ruimte zijn voor debat. Ik zocht de media niet op, zij kwamen naar mij. Ik was de enige bisschop die inging op actuele kwesties. Als ik mijn collega’s om advies vroeg, reageerden ze dat ze nog moesten overleggen, en dat het moment niet geschikt was.”

woensdag 13 juni 2012

Agenda bijgewerkt

Bekijk de bijgewerkte agenda
Toevoegingen/Veranderingen:
- Misvieringen volgende weken bijgewerkt
- activiteiten KVLV
- vergaderingen parochiale ploeg en kerkfabriek

Schitterende Gezegdes Over Het Leven

Het leven is als een scheurkalender, niet elke dag kan je er even hard om lachen!

Leven is gemakkelijker dan men denkt: al wat je moet kunnen is het onmogelijke aanvaarden, het onmisbare missen en het onverdraaglijke verdragen!

Het leven is een geschenk, maar we krijgen het niet cadeau!

De Vlaamse Gemeentenamen – deel 13

Aarschot:

Samenstelling van Middelnederlands aer/aren/aern = arend en schot = afgeperkte ruimte. Hierbij denken we aan de lage weiden langs de Demer, waar het vee door omheiningen werd ingesloten. Aarschot betekent dus: schutplaats voor vee waar een arend werd gezien.

Diest:

De naam zou afgeleid zijn van het Indo-Europese dheus dat goddelijk, heilig kan betekenen + achtervoegsel -ta. Dan betekent Diest ‘heilige plaats’.

Als werkwoordstam kan dheus ook betekenen stuiven, draaien, dwarrelen. Diest kan dan verklaard worden als plaats waar het bruist, stuift, draait, m.a.w. als plaats aan een waterkolk.

Tienen:

De naam zou voortkomen uit het Voorgermaans deuniom = wat gevlochten, gebonden is, ofwel = de vereerde, de machtige. Tienen betekent dan: de omheinde, versterkte plaats, ofwel de nederzetting van Deunios, de vereerde, de machtige. De toevoeging lemont in de Franse benaming werd nodig geacht om de plaats te onderscheiden van het naburige Thisnes-lez-Hannut.

“Op een kier” met Spencer The Rover

Koen Renders

Op zondag 17 juni 2012 van 14 tot 18 u staat de kerk van Korbeek-Dijle “op een kier” (gratis toegang). Om 16 u is er een niet te missen optreden van Spencer The Rover. Spencer The Rover is singer-songwriter, gitarist, pianist en zanger. De songs die hij brengt uit zijn plaat “The Accident (and other love stories)” zijn voorzien van passende, vaak speelse arrangementen met lichtvoetige ondertoon. Hij zingt deze nummers en begeleidt ze op digitale piano of gitaar.

Maandacht uit Korbeek-Dijle is onze bemiddelaar en onze sponsor die dit optreden heeft mogelijk gemaakt.

Monopolie

Cursiefje van Frans De Maeseneer

Voor één keer consulteer ik niet enkel mijn eigen gemoed. Ik heb namelijk een zeer goed woord gelezen van een Nijmeegse prof. Zijn naam is Peter Nissen. Hij doceert kerkgeschiedenis. Ziehier zijn tekst.

“De kerk heeft geen monopolie meer op de markt van de zingeving. De hedendaagse mens is, als het om zingeving en spiritualiteit gaat, een pelgrim geworden, een zoeker, voortdurend onderweg. Hij vindt inspiratie op allerlei plekken, en in allerlei ervaringen, in en buiten de kerk, in dingen die hij leest en hoort, in muziek en poëzie, in pelgrimages en zoektochten, in de beleving van de natuur, in vormen van meditatie en yoga, in beeldende kunst en film, in reizen en stilzitten, in vrijwilligerswerk en inzet voor mensen in nood, in gesprekken en discussies enz. We zullen nieuwe plekken moeten vinden waar we elkaar kunnen ontmoeten rond het evangelie, rond vragen van zingeving en spiritualiteit, rond de droom van een wereld van gerechtigheid en vrede. Die plekken zijn er, je moet ze alleen goed zoeken.”

Door het citeren van deze tekst zeg ik natuurlijk iets over mezelf. Dat is ook de bedoeling van dit stuk. Vlaanderen en West-Europa zijn vandaag niet langer eensgezind en eenvormig katholiek. Ons monopolie op zingeving is over en out. Wees gerust, ik heb dat niet zomaar beaat kunnen plaatsen in mijn evolutie. Nu ben ik evenwel zo ver gekomen. Wij zijn geen bezitters meer. Wij zijn zoekers geworden. Dat beseffen we langzamerhand wel, maar het gaat nog een stap verder: we leven tussen vele zinzoekende en anderszoekende mensen. We zijn inderdaad één der vele pelgrims geworden.

Pelgrims dus. Een pelgrim is per definitie een mens die ergens heengaat. Hij zoekt iets wat hij niet heeft en niet weet. Zijn eigen solo-bezit van waarheid vertrouwt hij niet langer: het échte ligt ergens, ligt elders. Dat diepe pelgrimsgevoel leeft al sinds eeuwen in mensen. We zijn immers zo arm als we alleen maar steunen op eigen weten. Wat zei Gezelle ook al weer: ‘zo arm als ik en is er geen?’

Daar moeten we vandaag beginnen. Indien we eerlijk willen zijn met onszelf en met de waarheid. Christenen leven niet allereerst van wat ze bezitten en weten. We leven van wat ons nog te wachten staat. Onze God zorgt op Zijn tijd voor verrassingen. Dat is Zijn specialiteit. Daarom speel ik niet graag meer ‘monopolie’. Ik speel liever met Joris en Charlotte.

Ik hou van mensen… die niet weten.

woensdag 6 juni 2012

Op een kier

Op zondag 20 mei 2012 gaf Astrid Desantoine, een beloftevolle studente aan het Lemmensinstituut, ter gelegenheid van de ‘Op een kier’-dag, een prachtig en zeer gesmaakt harprecital in de kerk van Korbeek-Dijle. Met veel dank, Astrid!

Week 2012-23 - Op een kier 20.5.2012 01

Jezus, een keitoffe vriend!

Op zondag 20 mei 2012 deden Fien, Glen, Jelle, Maud en Michiel hun Eerste Communie in de kerk van Korbeek-Dijle.

Bij de schuldbelijdenis bad Fien:

Liefste Jezus,

Jij staat in mijn vriendenboek.

Toch vergeet ik U soms te danken voor alles wat

ik zomaar gratis krijg: de zon en de regen,

de bloemen en de bomen…

Wees niet langer boos op mij,

ik wil weer een keidankbaar meisje zijn.

Als openingsgebed baden de ouders:

Goede God,

U kent elk van onze kinderen bij hun naam.

U houdt van hen zoals ze zijn: hun stralende ogen,

hun lieve lach, hun spelende handen,

hun goede en minder goede kanten.

Wij danken U voor al dat moois, voor al die

schitterende talenten die onze kinderen rijk zijn.

God, geef ons dat wij dankbaar zijn en dat wij hen bijstaan

om deze talenten goed te gebruiken.

Week 2012-23 - 1e Communie 2012 01Week 2012-23 - 1e Communie 2012 02Week 2012-23 - 1e Communie 2012 05

Waarom zijn mensen zo moe?

(Cursiefje van Frans De Maeseneer)

Het woord komt uit een lied van Jules De Corte. Hij was een Nederlander, een liedjesman. Hij was blind. Hij zag heel klaar. Zijn ‘waaromlied’ ken ik bijna helemaal uit het hoofd. Waarom zijn de bergen zo hoog? Waarom zijn de mensen zo moe? Wij zijn al zo lang op de weg naar de vrede toe. Daarom… Waarom zijn wij westeuropese mensen zo moe? Wat hebben wij te veel, wat hebben wij te weinig?

Toon Hermans was een romantische clown, een bewuste positivo. Vandaag wordt hij soms afgedaan als een soft-poëet, als een soft-predikant. Toch kon hij ook stout zijn. Bij voorbeeld: waarom zijn de mensen zo moe? Zijn antwoord: omdat we te weinig werken. Als trap tegen ons zere been, als uitdaging is dat niet mis.

Soms zijn mensen wel moe van het werken. Dan vallen ze in slaap voor de buis en draaien ze haast vanzelf in bed. Dat is oergezond maar het wordt een zelden geproefd privilege. De meesten onder ons zijn moe zonder te veel te werken. We zijn zo vaak moe. Zelfs indien we negen uren hebben geslapen, staan we op… en we zijn meteen moe. De nacht heeft ons niet opgeladen of niet afgeladen. De nacht heeft ons niet ‘uitgerust’. De slaap doet kennelijk niet zijn werk. Er is iets wat ons onbekwaam maakt om te rusten, om op adem te komen of om onze tweede adem te vinden. Kijk, een lift voor zes personen verdraagt er eventueel zeven, maar tien is té. Een brievenbus kan vele krantjes en reclames en brieven verdragen, maar ééns, op een dag, kan er geen velletje papier meer bij. Trop is teveel.

Daarom zijn de mensen zo moe! We zijn moe van teveel. Te veel beelden, te veel info, te veel discussies, te veel geweld en intolerantie, te veel ingewikkeldheid. En dat kan de gewone burger met zijn gewone klieren en spieren niet aan. Onze infocapaciteit wordt overvraagd. Bovendien worden we verplicht om tegenover alles en nog veel meer een standpunt in te nemen. Onlangs schreef een Vlaamse Jezuïet een boek: ‘moe van te moeten kiezen’. Een schitterende titel! Dat is de vinger op onze wonde. In sporttermen gezegd: de mensen moeten voortdurend in de rode cijfers gaan om de koers te kunnen volgen. Het multi-aanbod is te zwaar. Daarom zijn de mensen zo moe.

En dat is nog niet alles: het is ons niet toegestaan ons terug te trekken op een eilandje van troost. Je zou bijna een held moeten zijn om de duizenden prikkels niet te voelen. De wereld is te ‘grootmaats’ voor meneer en mevrouw van de Schoolstraat 17. Ze hebben al last genoeg om zichzelf en de twee kinderen uit hun schoot. De overdruk is te groot.

Praat dan maar over Jezus en de profeten.

Schitterende Gezegdes Over Het Leven – deel 2

Alles wat ik over het leven heb geleerd, kan ik samenvatten in drie woorden: het gaat verder!!

Wat sommigen hun leven noemen is alleen maar: een manier om de tijd door te brengen!

Mijn pad ging niet altijd over rozen, maar paardenbloemen zijn ook mooi!