dinsdag 29 juni 2010

Op reis: Mestreech, Sjoen stad aon de Maos

Dit jaar organiseert de Landelijke Gilde onze gezamenlijke reis. Het reisdoel is ditmaal Maastricht, wat je misschien uit de titel al had kunnen raden.
Op zaterdag 7 augustus vertrekken we met de bus om 8 uur aan de kerk in Korbeek-Dijle. Eenmaal ginder aangekomen ziet het programma van de dag er als volgt uit:
-    We starten met een kopje koffie of thee met een stuk Limburgse vlaai
-    Rondleiding Schatkamer Sint-Servaas
-    Limburgse koffietafel met dagsoep en een kroket
-    Stadswandeling
-    Rondleiding door het noordelijke gangenstelsel van de Sint-Pietersberg
-    Van 16.45 u tot 18.00 u is iedereen vrij om een terrasje te doen of de winkelstraten te verkennen.
Inschrijven voor de reis kan tot 15 juli 2010 door 50 euro per persoon te storten op rekening 734-3460001-20 van de Landelijke Gilde Korbeek-Dijle. Wacht niet te lang want het aantal plaatsen is beperkt tot 50 deelnemers!
Indien er nog vragen zijn of indien u uw inschrijving wil bevestigen kan u altijd bij een van de bestuursleden van de Landelijke Gilde of KVLV terecht:
- Dirk Van Laer    0475 35 82 01 of dvl.retail@aveve.be
- Georges Volders    016 47 31 53
- Marc Paulus        016 20 59 67
- Wouter Fock        0472 83 69 72
- Lea De Bontridder    016 47 78 99 of lea.debontridder@skynet.be
Tot 7 augustus!

Het bestuur van KVLV en Landelijke Gilde Korbeek-Dijle

Provincie Vlaams-Brabant Dienst cultuur - 'Op een kier'

45 monumenten in Vlaams-Brabant zetten hun deur 'Op een kier':
in het Dijleland met als thema: romaanse en gotische kerken

Opgestart in 2008, is het cultuurtoeristisch project 'Op een kier. Verborgen erfgoed in Vlaams-Brabant' nu aan zijn derde editie toe.
De twee vorige edities wisten heel wat belangstelling te wekken bij een sterk geïnteresseerd publiek. Dat men via dit initiatief nu ook toegang kreeg tot het interieur van een aantal monumenten, werd bijzonder gewaardeerd. De mogelijkheid daartoe bieden was - en blijft - overigens de doelstelling van 'Op een kier'.

Verspreid over de hele provincie Vlaams-Brabant zetten dit jaar 45 monumenten drie zondagen hun deur 'Op een kier' voor cultuurtoeristisch bezoek.
Samen met Bertem en Tervuren neemt nu ook Huldenberg deel aan dit project. Volgende monumenten kunnen op zondag 18 juli bezocht worden, van 14 tot 18 uur: de kerken van Bertem, Duisburg, Huldenberg, Korbeek-Dijle, Leefdaal en Vossem. Ook de Sint-Veronakapel in Leefdaal en de O.-L.-Vrouw-ten-Puikapel in Neerijse kunnen bezocht worden.
Een hele waaier aan architectuurstijlen komt daarbij aan bod: eerst de romaanse, vanaf het midden van de 13de tot de 16de eeuw de gotische stijl, vervolgens barok, in de 18de eeuw classicisme om in de 19de eeuw  te eindigen met neostijlen.
Bij 'Op een kier' gaat uiteraard vooral de aandacht naar het interieur. Vaak zeer interessant. In Vossem en Duisburg werden enkele fragmenten van middeleeuwse muurschilderingen bewaard en in Korbeek-Dijle een altaarretabel van 1522. In Huldenberg ontdekt u in een dichtgemetseld portaal een mooi ensemble van laatgotisch beeldhouwwerk. Zoals u in enkele kerken zal vaststellen, had de contrareformatie vanaf het einde van de 16de eeuw de intrede van de barokkunst in meubilair en decoratie tot gevolg.

Landschapswandelingen
In het Dijleland kan u voor of na uw bezoek aan vier monumenten ook kennis maken met hun omgeving. U kan elke ‘Op een kier’-zondag deelnemen aan een landschapswandeling die begeleid wordt door een gids.
In Leefdaal ontdekt u zo de omgeving van het kasteelpark en de omgeving van de Sint-Veronakapel, in Korbeek-Dijle de oude dorpskern en de Ruwaalvallei en in Neerijse het natuurgebied ‘De Doode Bemde’.

Orgelconcert
Vorige jaren en vorige ‘op een kier’-zondagen kon men in enkele kerken reeds genieten van orgel- of koormuziek. Ook nu nog in de kerk van Duisburg. Daardoor geïnspireerd, gaat 'Op een kier' dit jaar voluit de concerttoer op.
Zo kunt u in de kerk van Bertem om 16 uur gratis een orgelconcert bijwonen.

Een kleurrijke brochure geeft een overzicht van alle deelnemende monumenten in de hele provincie, waarbij elk gebouw bondig getypeerd wordt.
Is er in elk monument wel iemand aanwezig die een woordje toelichting kan geven aan de bezoekers, in heel wat monumenten worden op vaste uren ook rondleidingen gegeven. Waar dat het geval is, vindt u eveneens in de brochure onder de rubriek 'Extra-Rondleidingen'. Handig bij het uitstippelen van uw bezoekprogramma!

De brochure 'Op een kier' is gratis verkrijgbaar in de lokale diensten voor toerisme en bibliotheken in de provincie Vlaams-Brabant of raadpleegbaar en te downloaden of te bestellen op: http://mediatheek.vlaamsbrabant.be/cultuur (rubriek brochures en folders).
Meer info over 'Op een kier' en de orgelconcerten ook op: www.vlaamsbrabant.be/opeenkier

Vroege Kerstening Van Congo

Deze bijdrage is een passage uit het boek van David Van Reybrouck: Congo EEN GESCHIEDENIS.

1482. Het waren Portugezen, die naast linnen ook hosties meebrachten. De koning van de Bakongo, Nzinga Kuwu, stond toe dat ze in zijn rijk vier missionarissen achterlieten en stuurde in ruil vier notabelen met hun schepen mee. Toen ze enkele jaren later terugkeerden met wonderlijke verhalen uit dat verre Portugal, brandde de koning van verlangen om het geheim van de Europeanen te kennen en liet zich in 1491 dopen tot Don João. Enkele jaren later echter keerde hij teleurgesteld terug naar zijn veelwijverij en waarzeggerij. Zijn zoon, prins Nzinga Mvemba, zou echter een diepchristelijke man worden en regeerde vier decennia over het Kongo-rijk (1506-1543) onder zijn doopnaam Affonso I. Het was een periode van grote voorspoed en consolidatie. De handel met de Portugezen vormde de basis van zijn macht. En toen die Portugezen slaven vroegen, liet hij raids uitvoeren in naburige gewesten. Dat gebeurde al van oudsher, slavernij was een inheems fenomeen, wie macht had had mensen, maar zijn bereidwillige medewerking kwam de verstandhouding met de Portugezen zozeer ten goede dat Affonso een van zijn zonen naar Europa mocht sturen voor een priesteropleiding. De zoon in kwestie, ene Henrique, 11 jaar oud, leerde in Lissabon Portugees en Latijn, en trok erna naar Rome, waar hij werd gewijd tot bisschop - de eerste zwarte bisschop uit de geschiedenis - alvorens huiswaarts te keren. Hij was echter zwak van gestel: enkele jaren later stierf hij.
De kerstening van het Kongo-land werd toen maar verder behartigd door Portugese jezuïeten en Italiaanse kapucijnen. In niets geleek het op de missionering uit de negentiende eeuw: hier richtte de kerk zich uitdrukkelijk op de bovenlaag van de bevolking. De kerk stond voor macht en weelde, en daar had de top van het Kongo-rijk wel oren naar. De rijken lieten zich dopen en namen adellijke Portugese titels aan. Sommigen leerden zelfs lezen en schrijven, al kostte een blad papier toen nog een kip, en een missaal een slaaf. Maar er werden kerken gebouwd en fetisjen verbrand. Waar hekserij was, moest het christendom zegevieren. In de hoofdstad, Mbanza-Kongo verrees een kathedraal, maar ook daarbuiten lieten provinciegouverneurs kerkjes bouwen. De bredere bevolkingslagen bekeken die nieuwe godsdienst met belangstelling. Terwijl de christelijke priesters hoopten het ware geloof te brengen, zag het volk in hen de beste bescherming tegen hekserij. Veel mensen lieten zich dopen, niet omdat ze die hekserij achter zich gelaten hadden, maar juist omdat ze er zo sterk in geloofden! Het kruisbeeld werd zeer geliefd als de krachtigste van alle fetisjen om kwade geesten te verdrijven.
Anno 1560 beleefde het Kongo-rijk, na de dood van Affonso, een diepe crisis. De kans is groot dat jongens om hun hals een kruisbeeldje, een rozenkrans of een medaille droegen, desnoods een amuletje door hun moeder gemaakt. Het christendom verdreef geen ouder geloof, maar versmolt ermee. Jaren later, in 1704, toen de kathedraal van Mbanza-Kongo alweer een ruïne was, zou een plaatselijke, zwarte mystica in de bouwval wonen en beweren dat Christus en Madonna tot de Kongo-stan behoorden. Toen in het midden van de negentiende eeuw zendelingen bij de benedenloop van de Congo rondtrokken, ontmoetten zij nog steeds mensen met namen als Ndodioko (van Don Diogo), Ndoluvualu (van Don Alvaro) en Ndonzwau (van Don João). Ze zagen ook dat er rituelen werden uitgevoerd bij kruisbeelden van drie eeuwen oud, die inmiddels bekleed waren met schelpen en steentjes en waarvan iedereen stellig beweerde dat ze inheems waren.

Een God, Drie Religies – Deel 10

Vandaag laten we Herman Frijlink verder aan het woord over God. In deze bijdrage spreekt hij over de Namen van God.
Joden, christenen en moslims geven God verschillenden namen. Jahweh, Adonaj, Jehova of El heet hij in de Hebreeuwse Bijbel. De christelijke Bijbel vertaalt deze namen in God, Heer of Here en voegt er enkele aan toe: Jezus, Christus en Heilige Geest. God heet Allah voor moslims, ook wel Al-Aziz, Al-Hakim, Al-Alim, Shahid om maar een paar namen te noemen.
De joden noemen God afwisselend El of Elohim of Jahweh. De joden vonden de naam Jahweh zo heilig dat ze hem sinds de 3de eeuw v.C. niet meer uitspraken bij het voorlezen, maar vervingen door Adonaj. Dat betekent Heer. Omdat het Hebreeuwse schrift geen klinkers kent wist na verloop van tijd niemand meer met zekerheid hoe je JHWH uitsprak. In de middeleeuwen echter begonnen de geleerden het Hebreeuwse schrift te voorzien van klinkers. Ze gebruikten voor JHWH de klinkers van Adonaj. Door deze vergissing ontstond de naam Jehova naast die van Jahweh.
De Griekse en Latijnse vertalingen van de Hebreeuwse Bijbel namen voor JHWH het woord Adonaj over. Daardoor kennen de christenen Jahweh vooral als Heer of Here.
Het woord God is afgeleid van het Indo-Europese Ghuto. Het Indo-Europees is de stamtaal van alle Europese talen in Europa en de Verenigde Staten, van vele talen in Azië, bijvoorbeeld Perzisch, en van in onbruik geraakte talen als Sanskriet en Latijn. Gods zoon is Jezus, die ook Christus heet. Christus is Grieks voor gezalfde. Hij vormt samen met Zijn Vader en met de Heilige Geest de drie-eenheid. God is drie personen maar in essentie één.
Het Arabisch woord voor God is Allah. Arabische christenen gebruiken het woord dus even goed als de moslims, al zien ze God verschillend. Het woord Allah is samengesteld uit het lidwoord ‘al’ en het zelfstandige naamwoord ‘ila’. Dit is verwant aan het Hebreeuwse woord voor God, ‘el’. In bijna alle Semitische talen, dus ook het Arabisch en het Hebreeuws, is ‘el’ het oudste woord voor God. De Koran en de Hadith eren Allah met het beschrijven van ‘de 99 mooiste namen’, die voor moslims aanleiding zijn tot vroom mediteren en reciteren. Dat laatste betekent luidop lezen, voordragen. Enkele ervan zijn: de Ene en Enige, de Echte Waarheid, de Wijze, de Ziener, de Almachtige, de Alwetende, de Weldoener.

Ont-spanning

Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem

Vakantie is rust, op adem komen en vrij zijn. Het zijn heerlijke momenten, die je met twee handen moet aannemen, want ze zijn zo voorbij. Het zijn onvergetelijke ogenblikken die zo veel energie kunnen geven, dat je er weer voor lange tijd tegen kan. Als je tenminste weet hoe je best met die vleugjes zaligheid kunt omgaan. Naar ik hoor zeggen, is ontspannen niet zo gemakkelijk. Het is iets anders dan niets doen, lui zijn of onverschillig worden. Het is kiezen voor stilte en voor zorgeloosheid. Maar hoe snel is de rust niet verstoord, hoe vaak word je niet lastig gevallen met kleine vraagjes en onbenullige opdrachten? Het woord zegt het zelf: ont-spannen, niet gespannen. Misschien heb je in je kindertijd ook nog met pijl en boog gespeeld of weet je hoe strak de koord kan spannen. Het vraagt heel wat voorzichtigheid om de boog te ontspannen; je moet weten waar de knooppunten in je leven zitten. En wat we nogal eens vergeten: met een ontspannen boog kan je geen doel bereiken, je kunt op niets mikken, je hebt je pijlen niet meer nodig. Is dat niet het moeilijkste: geen energie verbruiken en elk gevoel van macht, eer en prestatie naast je neerleggen. Je geen zorgen maken over de dag van morgen of overmorgen of hoe ver de toekomst ook reikt. Want toekomst wordt je aangeboden: er te veel pijlen op verschieten om de toekomst vast te leggen, kan ons serieus onder spanning zetten. Ontspannen kan je vanuit het vertrouwen dat andere mensen je leven mee dragen, vanuit het besef dat God het leven goed heeft gemaakt en dat wij er mogen van genieten… met volle teugen.

woensdag 23 juni 2010

Roepingen in tijden van pedofilie

(Gelezen In Tertio Van 9 Juni 2010)
Uit een artikel van Ludo Van den Eynden
Er zijn in de westerse kerk te weinig priesterroepingen. Maar zijn er geen kandidaten die de katholieke kerk niet wil zien?
De samenwerking tussen geëngageerde gelovigen - het algemeen priesterschap - en de priester moet opnieuw bekeken worden. Wat is zijn specifieke taak in die context van gespreide verantwoordelijkheid? Is zijn profiel scherp en aantrekkelijk? Uiteraard is de keuze voor gehuwde mannen en vrouwen niet zonder risico’s. Ze zijn getrouwd en moeten voor hun gezin zorgen. Kunnen ze zich voldoende inzetten? Gaan daar geen echtscheidingen van komen? U kan zelf de risicolijst aanvullen. Maar ook de zon van het celibaat werpt soms weinig verfrissende schaduwen. Mensen blijven mensen, of ze gehuwd zijn of niet, en God moet het met mensen doen. Alle risico’s uitschakelen, dat heeft Hij nooit gedaan, anders was Hij niet aan de mens begonnen. Intussen betalen we een zware rekening voor oeroude patriarchale reflexen die maar niet afsterven en leggen we een zware hypotheek op de toekomst, want het ontwortelen van parochies door herschikkingen of reorganisaties is een riskante onderneming.
De knoestige knelpunten zijn maar al te bekend: de koppeling van celibaat en ambt, en de koppeling van wijding en macht, waarvan gehuwden zijn uitgesloten. Die dubbele verstrengeling stamt uit een eeuwenoud verleden, maar de seculiere en postchristelijke cultuur steunt terecht op de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. In die cultuur zijn die koppelingen onhoudbaar. Ze vloeken met de groei aan menselijkheid.
Er zijn trouwens geen sluitende theologische argumenten tegen de geleidelijke opname van die gelijkwaardigheid in de kerkstructuur. Het hoogkerkelijke argument van de mystieke band tussen Christus en zijn bruid, de kerk, houdt in dat de priester daarom geen vrouw kan zijn. Hoe kan je dat aanvaardbaar aan nuchtere gelovigen verkondigen? Laat mystiek aan charismatische mystici. Houdt de hiërarchie de deur nog potdicht, dan verzwaart ze de hypotheek op de leefbaarheid van het geloof in deze eeuw. We hebben al meer dan een halve eeuw verloren, terwijl de toekomst van de planeet en van de mensheid nu terecht al veel aandacht en energie zou moeten opeisen, ook in de kerk. Maar we worstelen nog altijd met ambtsperikelen, het BHV van de roomse kerk.

Een God, Drie Religies – Deel 9

Vandaag laten we Herman Frijlink aan het woord over God. In een reeks van zes bijdragen zal hij uitweiden over God en achtereenvolgens spreken over:
-Overeenkomsten en verschillen (in deze bijdrage)
-Namen van God
-Geschiedenis
-Jahweh
-Here God
-Allah
God is een bovenmenselijk wezen, dat volgens gelovigen aanbidding en verering eist en moet krijgen. Veel mensen geloven echter niet dat zo’n wezen bestaat. Die staan te boek als atheïst. Anderen weten het gewoon niet. Dat heet een agnosticus. Weer anderen geloven in meer dan één god en zijn dan polytheïst. En tenslotte zijn er honderden miljoenen mensen die geloven in één god, of ze nu jood, christen of moslim zijn. Die staan bekend als monotheïst. De joden menen dat hun god Jahweh de enige ware god is. Maar de moslims denken er weer anders over en menen dat hun god Allah de enige ware is. Dit meningsverschil was en is een belangrijke oorzaak van veel ruzie, vijandschap en oorlog, tot op de dag van vandaag. De oorlogen in Irak en Afghanistan zijn er duidelijke voorbeelden van, zij het dat die ook andere oorzaken hebben, vooral economische.
Overeenkomsten en verschillen
De belangrijkste overeenkomst tussen de Hebreeuwse Bijbel, de christelijke Bijbel en de Koran is dat ze alle drie zijn gebaseerd op het idee dat God zichzelf openbaart en dat mensen Hem niet kunnen begrijpen met hun verstand maar alleen door hun geloof. Maar hoe belangrijk deze en andere overeenkomsten ook zijn, wie en wat God is verschilt per godsdienst. Ook binnen de verschillende godsdiensten bestaan er veel, soms grote verschillen over het begrip van God. Dat is bij joden niet anders dan bij christenen en moslims. De Nederlandstalige uitdrukking ‘zoveel hoofden, zoveel zinnen’ is een treffende uitdrukking voor die grote verscheidenheid in gedachten, ideeën en woorden over de Enige Ware God. Joden geloven dat God zich openbaarde door het volk Israël te bevrijden uit slavernij en door het verbond dat Hij met zijn volk sloot vast te leggen in de wetten van Mozes. Christenen menen dat God zich openbaart in leven, dood en wederopstanding van Jezus, Gods Zoon. En moslims geloven dat God zich openbaarde door zich direct te richten tot de profeet Mohammed en in de Koran waarin deze openbaringen zijn opgeschreven.

Vrij-willig

Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem
Het blijft me altijd opnieuw verbazen hoe mensen zich inzetten om anderen het leven gemakkelijker te maken, en mooier en beter. Want - hoe vaak het ook gebeurt - het is niet vanzelfsprekend. Ongedwongen, zonder dat iemand het vraagt, je eigen werk even opzij zetten, om in te springen voor wie hulp of steun nodig heeft: het wekt bewondering op. Want louter economisch bekeken wordt de persoon in kwestie er niet beter van. Je offert je vrije tijd op, je stelt je huis ter beschikking, je verdient er niets mee (integendeel, er zijn altijd wel onkosten), dikwijls haal je wel wat last en moeilijkheden op je nek, niet alles wat je doet wordt altijd in dank afgenomen, en ga zo maar verder. Gelukkig wikken en wegen we niet altijd alles, want anders zouden we er nooit aan beginnen. Vrijwilligers zijn mensen die uit vrije wil trachten de wil van de ander te doen. Uw wil geschiede. Het veronderstelt een groot vertrouwen en een hele dosis hoop, geloof en liefde. Opvallend is ook dat het meestal de mensen zijn met de volste agenda’s die tijd vrijmaken om meer te doen “dan ze moeten”. En wat me nog het sterkst treft: ze lopen niet graag in de kijker, ze staan liever in de schaduw, zodat de ander van de zon kan genieten.
Soms vraag ik me af: wat drijft hen ertoe, wat beweegt hen ertoe zichzelf even weg te cijferen? Hebben zij dan een speciaal hart dat pompt voor een ander? En zijn er dan ook die dat niet hebben? Misschien is het in de eerste plaats een kwestie van willen… met de volste vrijheid. Zonder vrijwilligheid was het leven alvast kil en saai.

dinsdag 15 juni 2010

Liefde vormt het hart van katholieke maatschappijvisie

(Gelezen In Tertio Van 2 Juni 2010)
Uit een artikel van Emmanuel Van Lierde
Lazarist David O’Connell opende onlangs in Gent het feestjaar voor de 250ste geboortedag van Petrus Jozef Triest (1760-1836), de stichter van de broeders van Liefde, de zusters van Liefde en de zusters van de Kindsheid Jesu. De president van de Catholic University of America belichtte de liefde als de grondslag van de sociale leer van de kerk.
De politiek blijkt niet in staat een antwoord te geven op alle samenlevingsproblemen en maatschappelijke noden. Net daarom heeft de wereld volgens de sociale leer van de kerk nood aan caritas. “Dat de kerk zich uitspreekt over concrete kwesties van economie tot de klimaatcrisis, komt door haar kijk op God en zijn schepping. Omdat God liefde is en de mens het beeld van God is, staan mensen voor de opdracht elkaar lief te hebben zodat sociale rechtvaardigheid tot stand komt. De liefde vormt zo het hart van de sociale leer van de kerk”, stelt O’Connell.

Bisschop Johan Bonny: ‘Misbruikcrisis vraagt beter preventiebeleid’

(Gelezen In Tertio Van 2 Juni 2010)
Uit een artikel van Bruno Sprengers die bisschop Johan Bonny citeert
Het werken met kinderen, adolescenten of kwetsbare mensen wordt in een deontologische code vastgelegd. “We moeten de tijd nemen om samen met deskundigen een degelijke code uit te schrijven. Een jaar lijkt mij een haalbare tijdspanne. De code moet het functioneren van pastoraal verantwoordelijken in het onderwijs, de jeugdbeweging en de parochie duidelijk maken. In landen als Canada en Ierland bestaat zoiets al. We zullen die kennis en ervaring zeker kunnen gebruiken.” Tot slot kondigen de bisschoppen ook aan dat ze zich zullen buigen over de gezagsvormen die aanleiding kunnen geven tot het misbruik van kinderen. “We pleiten voor open structuren en een open leven. In een professionele omgeving met een mengeling van jong en oud, man en vrouw, gewijde en niet-gewijde maakt het machtsmisbruik van een geestelijke minder kans. Meer sociale openheid helpt ook. Geen gesloten burchten meer, maar gezonde samenwerking in een sociaal netwerk.”

Quote van de week

(Gelezen In Tertio Van 2 Juni 2010)
“Ik stap niet mee in doemdenken. Deze generatie zal het nog altijd beter hebben dan de vorige. Maar de welvaartssprongen worden natuurlijk kleiner, omdat de welvaart al zo groot is. De welvaart gaat zich wel verdiepen, maar niet meer puur materieel.”
Hoogleraar sociologie Bea Cantillon in De Morgen van 31 mei.

Provincie Vlaams-Brabant Dienst cultuur – Op een kier

45 monumenten in Vlaams-Brabant zetten hun deur 'Op een kier':
in het Dijleland met als thema: romaanse en gotische kerken

Opgestart in 2008, is het cultuurtoeristisch project 'Op een kier. Verborgen erfgoed in Vlaams-Brabant' nu aan zijn derde editie toe.
De twee vorige edities wisten heel wat belangstelling te wekken bij een sterk geïnteresseerd publiek. Dat men via dit initiatief nu ook toegang kreeg tot het interieur van een aantal monumenten, werd bijzonder gewaardeerd. De mogelijkheid daartoe bieden was - en blijft - overigens de doelstelling van 'Op een kier'.

Verspreid over de hele provincie Vlaams-Brabant zetten dit jaar 45 monumenten drie zondagen hun deur 'Op een kier' voor cultuurtoeristisch bezoek.
Samen met Bertem en Tervuren neemt nu ook Huldenberg deel aan dit project. Volgende monumenten kunnen op zondag 20 juni en 18 juli bezocht worden, telkens van 14 tot 18 uur: de kerken van Bertem, Duisburg, Huldenberg, Korbeek-Dijle, Leefdaal en Vossem. Ook de Sint-Veronakapel in Leefdaal en de O.-L.-Vrouw-ten-Puikapel in Neerijse kunnen bezocht worden.
Een hele waaier aan architectuurstijlen komt daarbij aan bod: eerst de romaanse, vanaf het midden van de 13de tot de 16de eeuw de gotische stijl, vervolgens barok, in de 18de eeuw classicisme om in de 19de eeuw  te eindigen met neostijlen.
Bij 'Op een kier' gaat uiteraard vooral de aandacht naar het interieur. Vaak zeer interessant. In Vossem en Duisburg werden enkele fragmenten van middeleeuwse muurschilderingen bewaard en in Korbeek-Dijle een altaarretabel van 1522. In Huldenberg ontdekt u in een dichtgemetseld portaal een mooi ensemble van laatgotisch beeldhouwwerk. Zoals u in enkele kerken zal vaststellen, had de contrareformatie vanaf het einde van de 16de eeuw de intrede van de barokkunst in meubilair en decoratie tot gevolg.

Landschapswandelingen
In het Dijleland kan u voor of na uw bezoek aan vier monumenten ook kennis maken met hun omgeving. U kan elke ‘Op een kier’-zondag deelnemen aan een landschapswandeling die begeleid wordt door een gids.
In Leefdaal ontdekt u zo de omgeving van het kasteelpark en de omgeving van de Sint-Veronakapel, in Korbeek-Dijle de oude dorpskern en de Ruwaalvallei en in Neerijse het natuurgebied ‘De Doode Bemde’.

Orgelconcerten
Vorige jaren kon men in enkele kerken reeds genieten van orgel- of koormuziek. Daardoor geïnspireerd, gaat 'Op een kier' dit jaar voluit de concerttoer op.
Zo kunt u op verschillende zondagen ook in de kerken van Bertem en Duisburg  gratis orgelconcerten bijwonen.

Een kleurrijke brochure geeft een overzicht van alle deelnemende monumenten in de hele provincie, waarbij elk gebouw bondig getypeerd wordt.
Is er in elk monument wel iemand aanwezig die een woordje toelichting kan geven aan de bezoekers, in heel wat monumenten worden op vaste uren ook rondleidingen gegeven. Waar dat het geval is, vindt u eveneens in de brochure onder de rubriek 'Extra-Rondleidingen'. Handig bij het uitstippelen van uw bezoekprogramma!

De brochure 'Op een kier' is gratis verkrijgbaar in de lokale diensten voor toerisme en bibliotheken in de provincie Vlaams-Brabant of raadpleegbaar en te downloaden of te bestellen op: http://mediatheek.vlaamsbrabant.be/cultuur (rubriek brochures en folders).
Meer info over 'Op een kier' en de orgelconcerten ook op: www.vlaamsbrabant.be/opeenkier

Een God, Drie Religies – Deel 8

Vandaag laten we Herman Frijlink verder aan het woord over het christendom
Het christendom is evenals het jodendom en de islam van oudsher een bron van bittere disputen op het scherp van de snede over wat nu wel en niet de ware leer zou zijn. Het verschil tussen orthodox en niet-orthodox is inherent aan de geschiedenis van de godsdiensten. De vroeg-christelijke kerkelijke gezagsdragers trachtten de voortdurende bedreiging van de eenheid te bezweren door middel van kerkelijke vergaderingen, synodes of concilies geheten. Op die manier legden ze vast welke boeken wel en niet in de Bijbel hoorden en legden ze de inhoud van het christelijke geloof vast door zich af te zetten tegen afwijkende denkbeelden van minderheden in de geloofsgemeenschap, daarmee niet zelden het vuur van de onvrede aanwakkerend.
In 732 stopten de christenen onder aanvoering van Karel Martel de uitbreiding van de islam in het Westen door de slag bij Poitiers te winnen. Daarna drongen ze de islam geleidelijk aan terug tot ze, in dit geval de christelijke Spaanse koningen, in 1492 het laatste moslimbolwerk Granada veroverden.
In het Oosten trachtten de christenen terrein te winnen door met behulp van zogenaamde kruistochten het Heilige Land en vooral Jeruzalem te veroveren.. Uiteindelijk lukte dat niet. Integendeel. De islam breidde zich uit over de Balkan door veroveringen van de Turken. Zij kwamen pas in 1529 tot stilstand voor de poorten van Wenen.
In de vroege middeleeuwen groeide het gezag van de kerk in Europa onstuitbaar, vaak ten koste van dat van de vorsten. De paus van Rome werd zo machtig dat hij in conflict kwam met de patriarch van Constantinopel, omdat deze het gezag van de Romeinse paus niet accepteerde. Dit leidde in 1054 tot een breuk in de christelijke geloofsgemeenschap, waarbij de oosters-orthodoxe kerk zich afscheidde. In het Westen ontstond daardoor de katholieke kerk.
In de volgende eeuwen bleven er in het Westen voortdurend bewegingen opduiken die zich verzetten tegen de leer van de kerk en het gezag van de paus, of het nu de Hussieten, de Albigenzen of de Katharen waren. De Katharen leven voort in het woord ketter. De katholieke kerk bestreed deze bewegingen te vuur en te zwaard. Dat verhinderde niet dat gelovigen bleven protesteren tegen misstanden in de kerk, zodat het in de 16de eeuw toch tot een scheuring kwam. Deze religieus-politieke revolutie staat bekend als de Reformatie en stond onder leiding van mensen als Maarten Luther en Johannes Calvijn.
De Reformatie en de bestrijding ervan door de katholieke kerk gingen gepaard met veel oorlog en ellende in heel Europa. Sindsdien is het christendom in het Westen gesplitst in het protestantisme en het katholicisme. Het protestantisme in het Westen heeft zich verder opgesplitst in steeds kleineren eenheden, hoewel de religieuze verschillen voor buitenstaanders klein en minimaal zijn of onbegrijpelijk. Daarnaast zijn er groeperingen die streven naar hereniging.
Het christendom heeft vorm gegeven aan de Westerse beschaving en heeft zich, met vredige en gewelddadige middelen, verspreid over de hele wereld.

Helend hart

Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem
Ik was onlangs bij een vroegere kennis op bezoek. Genoeg gespreksstof dus om vervlogen herinneringen boven te halen. En zoals dat mestal gaat: na een verhaal over de meest vanzelfsprekende dingen, kwamen gebeurtenissen naar boven die niet zo vanzelf spraken. Hij had er moeite mee: een collega, die hem nauw aan het hart lag, was totaal onverwachts overleden. Oorzaak: een hartslagaderbreuk. Hijzelf was dan ook maar eens op controle geweest, maar geen probleem. Zijn motor draaide perfect, ook al voelde hij voortdurend die hartverscheurende pijn van een overleden vriend. Maar dat was een ander hart: de motor van het geluk. Bij sommigen is dit hart van goud, bij anderen van zilver; en men beweert zelfs dat er mensen zijn met een hart van steen. Maar laar ons daar ons hoofd niet op breken. Dat goud spreekt veel meer aan. Het gaat om edele gebaren van iemand die warmte geeft, liefde uitstraalt, zorg draagt, tijd maakt, enz. Het is zalig zo’n mensen tegen te komen. Zou het ook niet zalig zijn om zelf zo iemand te zijn of te worden, iemand waar men zich kan aan opkrikken? Ook dit heeft met helen en genezen te maken, maar het is wel van een totaal andere orde. Heil brengen waar mensen zich gebroken voelen of niet aanvaard: dat zijn heilige momenten. Wie zo leeft heeft zo’n groot hart, dat het aan de buitenkant zichtbaar wordt. Is het daarom dat het beeld van het Heilig Hart er zo uitzag?

dinsdag 8 juni 2010

Kinderen

Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem
Kinderen zijn iets machtigs. Hun onschuldige ogen kunnen ons hart zo vertederen dat we er gelukkiger door worden. Hun ongebreidelde fantasie laat ons zien dat de wereld er nog anders kan uitzien. Hun vragen maken ons duidelijk dat niet alles vanzelfsprekend is. Zij kunnen en durven hun gevoelens nog gemakkelijker uiten, waardoor ze minder vastlopen in ontgoochelingen en tegenslagen. We kunnen er zo veel van leren en het meest misschien nog: het leren relativeren. Want daardoor krijgen dromen meer kansen en blijft het geluk voor ons liggen, niet iets wat al voorbij is. Toegegeven, soms is het niet altijd even gemakkelijk, maar er blijft tenminste pit in het leven.
Nog nooit hebben kinderen zo veel belangstelling gekregen als in onze tijd. De kwetsbaarheid en onschuld van een kind zijn bijna heilige begrippen geworden. Misschien wordt er daardoor zo veel van hen verwacht. Want ze moeten toch wel wat kunnen. Zo bestaat het gevaar dat ze stilaan meegezogen worden in de sfeer van prestatie- en geldingsdrang. Economisch gezien is het zelfs zo ver gekomen dat ze meer en meer tot het klantenbestand gaan behoren. Nog nooit hebben kinderen zo jong volwassen moeten zijn.
Af en toe krijgen ze alvast de kans om helemaal zichzelf te zijn, samen met vele anderen.
De volwassenen gaan dan wel even aan de kant staan. Een kinderhand is gauw gevuld. Een handjevol tederheid kan voldoende zijn voor een heel leven.

Een God, Drie Religies – Deel 7

Vandaag laten we Herman Frijlink aan het woord over het christendom
Het christendom  is de godsdienst die gebaseerd is op de leer van Jezus Christus. Zijn volgelingen staan daarom bekend als christenen. Ze geloven dat Jezus Christus mens is maar als zoon van God toch ook God is en ze laten zich leiden door de Heilige Geest die eveneens God is. Ze geloven dus in een God die een drie-eenheid is. Net als het jodendom en de islam is het christendom een monotheïstische godsdienst, ook al lijkt de drie-eenheid van God daar mee in tegenspraak. Dat is althans de opvatting van de moslims, in navolging van de profeet Mohammed
Het christendom ontstond in het jaar 30 n.C., toen de discipelen en apostelen van Jezus Christus zijn leer begonnen te verspreiden vanuit het toenmalige Israël. De kern van Christus’ leer is het idee dat God zijn hemelse koninkrijk ook op aarde zal vestigen en dat hij overal is waar mensen zijn liefde zoeken en een relatie met hem willen aangaan door op hem en zijn liefde te vertrouwen. Dat is de goede boodschap, het evangelie, van Jezus Christus. Die leer bezorgde hem de vijandschap van de joodse priesters en schriftgeleerden die tijdens zijn leven de baas waren in Israël, zij het onder het oppergezag van de Romeinen. Ze zagen kans om hem wegens opruiing tegen de Romeinse keizer aan te klagen bij de stadhouder Pontius Pilatus. Deze veroordeelde hem tot de dood door kruisiging, een gebruikelijke vorm van terechtstelling bij de Romeinen.
Christus’ discipelen en apostelen geloofden dat hij de derde dag na de kruisiging is opgestaan uit zijn graf. Voor hen was deze opstanding uit de doden het teken dat God zijn relatie met de mensen die zijn liefde zoeken te allen tijde wil voortzetten. Ook is de opstanding het teken dat zij die geloven eveneens zullen opstaan uit de doden, als de wereld ten einde loopt, en dat ze van God het eeuwige leven zullen krijgen als beloning voor hun geloof en gedrag tijdens hun aardse bestaan.
Het was vooral de apostel Paulus die zich in woord en geschrift afzette tegen bepaalde onderdelen van het jodendom en daardoor van het christendom een religie maakte die zich losmaakte van het joodse geloof. Daardoor zijn de verschillen tussen beide godsdiensten even groot als de overeenkomsten. Het christendom verspreidde zich tot en met de 3de eeuw n.C., over alle delen van het toenmalige Romeinse rijk, dat wil zeggen in het Midden-Oosten, in Noord-Afrika en in het grootste gedeelte van het tegenwoordige Europa. Dat ging niet zonder slag of stoot. Aanvankelijk waren de christenen het doelwit van massale discriminatie, onderdrukking en vervolging. Na de grote brand van Rome in 64 n.C. bijvoorbeeld gebruikte keizer Nero de christenen als zondebok en vermoordde hen op grote schaal.
Daardoor organiseerde de christelijke religie zich aanvankelijk apart van de Romeinse staat en groeide tegen de verdrukking in. Deze eerste ontwikkeling verschilde dus grondig met die van de islam, waarbij het religieus en wereldlijk gezag onafscheidelijk met elkaar waren verbonden.
Al in de 2de eeuw n.C. ontstond een gezagsordening met kerkelijke ambten en met ambtsdragers als priesters en bisschoppen. Vanaf de 3de eeuw n.C. kregen de bisschoppen van enkele grote steden meer macht dan de andere. Dat waren de bisschoppen van Rome, Alexandrië, Jeruzalem, Constantinopel en Antiochië. Constantinopel heet nu Istanboel in Turkije en Antiochië heet nu Antakya, eveneens in Turkije. Deze bisschoppen kregen de titel van patriarch. In 313 n.C. gaf keizer Constantijn de christenen alle rechten die tot dan toe voorbehouden waren aan de aanhangers van de oude Grieks-Romeinse goden. En in 380 maakte keizer Theodosius het christendom tot de officiële staatsgodsdienst.
Tot zover Herman Frijlink.(Wordt vervolgd in het volgende nummer van Kerk en Leven.)

dinsdag 1 juni 2010

Een God, Drie Religies – Deel 6

De diaspora is de Joodse gemeenschap buiten het hedendaagse Israël of de verspreiding van het Joodse volk buiten Israël, te beginnen met de Babylonische ballingschap in 586 v.C.. ‘Diaspora’ is Grieks en betekent letterlijk verstrooiing, verspreiding. De Joden gebruiken zelf het Hebreeuwse woord ‘galut’ dat ballingschap betekent. Ze duiden hiermee op de Babylonische ballingschap in 586 v.C., het begin van de diaspora. In dat jaar veroverden de Babyloniërs het koninkrijk Juda en deporteerden een groot deel van de inwoners naar Babylon.
Toen de Perzische koning Cyrus de Grote Babylonië veroverde gaf hij de Joodse ballingen in 538 v.C. toestemming om Babylon te verlaten. Een deel van hen keerde terug naar het moederland of een ander land in het Midden-Oosten. Zo ontstond de eerste grote Joodse gemeenschap in diaspora al in de Egyptische stad Alexandrië, waar in de 1ste eeuw v.C. 40 procent van de bevolking uit Joden bestond. Een ander deel van de ballingen echter bleef in Babylon.
Na de verwoesting van de Tweede Tempel door de Romeinen verslechterden de omstandigheden in het land dusdanig dat groeiende aantallen inwoners het land verlieten. In de 1ste eeuw n.C. woonden naar schatting al vijf miljoen Joden buiten Palestina. Net als nu woonden er toen al meer Joden buiten Palestina dan er in. Jeruzalem en Palestina bleven echter centraal staan in het leven van de Joden in diaspora. Nadien verspreidden ze zich over een groot aantal landen in Europa en de Verenigde Staten.
In de 19de eeuw begonnen steeds meer Joden terug te keren naar Israël. In 1948 stichtten de Joden de nieuwe staat Israël.
Orthodoxe joden verschillen van mening over de betekenis van de diaspora. De meerderheid steunt het zionistische ideaal over de terugkeer van alle Joden naar Israël, maar een minderheid, o.a. in Antwerpen, ziet in het hedendaagse Israël een goddeloze staat die met zijn bestaan indruist tegen Gods wil.

Als God in Frankrijk

Ik denk niet dat de uitdrukking ‘leven als God in Frankrijk’ ontstaan is bij de seizoenarbeiders. Ze klinkt eerder wat dromerig en ze hoort helemaal niet thuis in de drukte en de jacht die we dagelijks zien of meemaken. Je moet wel wat fantasie hebben om je als een god te wanen in een vakantieland.
Toch spreekt het tot onze verbeelding. Meer nog, er zijn momenten dat we dergelijke ervaringen ondergaan. Liggend in een zetel, genietend van de zon boven ons en de stille rust rondom ons, alsof alles ons kan gestolen worden, maar dan liefst figuurlijk. Er zijn ogenblikken dat we de zorgen en verantwoordelijkheden aan anderen kunnen en mogen overlaten. We moeten niet altijd alles zelf doen. Wie droomt er niet van, al is het maar voor even, met een gerust hart alle dagelijkse beslommeringen te vergeten? We werken graag, we hebben graag onze bezigheid, maar liefst niet altijd. Want we hebben toch niet alles in de hand.
Even leven als een god is niet alles zelf willen doen, maar de dingen ook laten gebeuren. Het is zoals drijven op de golven, meewaaien met de wind of verwijlen bij het bewegen van de wolken. Het gebeurt, zonder dat we er ook maar een vinger moeten naar uitsteken. Het leven gaat zijn gang en jij mag daar deelgenoot van zijn. Toch geweldig: alsof je uitgenodigd bent op een feest en alleen maar je benen onder tafel moet schuiven. Zo kan het besef groeien dat jij het niet bent die alles doet draaien.
Het klinkt misschien paradoxaal, maar leven als God in Frankrijk is vooral beseffen dat jij niet de Schepper bent. Je bent een schepsel, dat door de Schepper omhelsd wordt. En net zoals God in het scheppingsverhaal tot vijf maal toe ziet dat het goed is, zo mogen wij het leven verder zetten. Zien dat het goed is, waarbij we in elk van de twee betekenissen even veel tijd steken: Ervoor zorgen dat het goed is maar ook geloven en blijven vertrouwen dat dit leven - ook met zijn weerhaken en valkuilen - de moeite waard is. Helemaal niet vermoeiend!

Jezus Geeft Mij Vleugels Als Een Vlinder

Op zondag 16 mei 2010 deden Luka, Merel, Sam en Sophie hun Eerste Communie in Korbeek-Dijle.
Als openingsgebed in de eucharistieviering bad de priester:
Goede Vader,
vandaag zijn we hier samen rond Uw tafel met deze kinderen, prille “vlinders” in Uw schepping.
Zij weten nu reeds dat het in het leven niet alleen aankomt op woorden maar wel op goede dingen te doen.
En zij begrijpen ook dat mensen er zijn voor mekaar, en om elkaar te helpen en te steunen, en niet om mekaar voorbij te willen steken, de eerste te willen zijn of de hoogste te willen geraken.
Mensen zijn er om en voor elkaar.
Goede Vader, wees dicht bij ons wanneer wij ons hiervoor willen inzetten.

Week 2010-22 - Eerste Communie 2010 005 Week 2010-22 - Eerste Communie 2010 001 Week 2010-22 - Eerste Communie 2010 002

Gezinsviering 6 juni 2010

Week 2010-22 - Affiche Gezinsviering 6.6.2010