dinsdag 25 mei 2010

Een God, Drie Religies – Deel 5

Vandaag laten we Herman Frijlink aan het woord over Pinksteren
Pinksteren is het christelijke feest ter herdenking van het neerdalen van de Heilige Geest op Jezus’ discipelen. Het wordt tien dagen na Hemelvaartsdag gevierd en vijftig dagen na het paasfeest. Het is niet zeker wanneer het pinksterfeest voor het eerst werd gevierd. Het staat voor het eerst beschreven in een kerkelijk geschrift uit de 2de eeuw. Het neerdalen van de Heilige Geest vond plaats, zo vertelt de Bijbel, op de dag dat de joden het Wekenfeest, Sjavoeot*, vieren. In het Grieks betekent vijftig dagen ‘pente costes’. In het middeleeuws Nederlands is dit verbasterd tot ‘pinkster’ of ‘sinksen’. Het laatste woord verwijst naar het Franse woord voor vijf ‘cinq’. In Vlaanderen wordt het woord ‘sinksen’ nog gebruikt, bijvoorbeeld voor de pinksterkermis in Antwerpen, beter bekend als de sinksenfoor. In het Duits noemt men Pinkster Pfingsten, in het Frans Pentecôte en in het Engels Pentecost of Whitsunday. Het laatste woord, oorspronkelijk White Sunday, is een herinnering aan de witte kleren van de mensen die tijdens het pinksterfeest werden gedoopt.

*Sjavoeot is het joodse feest om het ontvangen van de Thora, de wetten van Mozes, te vieren, vijftig dagen of zeven weken na het joodse paasfeest, Pesach**. Sjavoeot betekent ‘weken’. Het valt samen met het christelijke pinksterfeest. Zoals de joden het ontvangen van de Thora vieren, zo vieren de christenen het ontvangen van God, de Heilige Geest.

**Pesach is het joodse feest ter herdenking van de bevrijding uit de Egyptische slavernij.

Eerste begraafbos

(Gelezen in Tertio van 12 mei 2010)
Uit een artikel van Emmanuel Van Lierde
Naast dat nieuwe crematorium en een urneheuvel komt in Heimolen (Sint-Niklaas) nu ook het eerste begraafbos van Vlaanderen. In dat bos wordt de as van de overledenen begraven in biologisch afbreekbare urnen. Die ecologische manier van begraven kende al langer succes in het buitenland en de stad Sint-Niklaas pakt nu als eerste uit met zo’n milieuvriendelijke bosbegraafplaats.
Tot zover Emmanuel Van Lierde.
C.L.

Quote van de week

(Gelezen in Tertio van 12 mei 2010)
“Ik heb waardering voor een kerk die dit durft aanpakken. Er zijn nog altijd groepen in de samenleving die dit niet durven. Als de kerk dit alles fatsoenlijk uitkuist, zijn ze een voorbeeld.”
Peter Adriaenssens over de huidige kerkelijke aanpak van de ‘pedofiliecrisis’ in een dubbelinterview met Rik Devillé in De Morgen van 8 mei 2010.

Kruisdagen 2010

Op maandag 10 mei 2010 vierde Korbeek-Dijle de eerste kruisdag. De tocht ging ditmaal naar de Veeweide, naar het gezin Frans en Roza Vanderlinden-Vranckx. Ook deken Dirk De Gendt was van de partij. Hij ging de openluchtmis bij het gastgezin voor. 
Als openingsgebed bad de priester:
God, goede Vader,
Gij hebt de wereld gemaakt als een paradijs,
waar mensen gelukkig kunnen samenwonen.
De kleuren van uw wereld zijn licht en warm.
Daarom willen wij de wereld verder kleuren
met onze liefde en hartelijkheid.
Dan wordt de aarde zoals Gij haar droomt:
een weldoende thuis voor iedereen.

Week 2010-21 - Kruisdag 2010 001 Week 2010-21 - Kruisdag 2010 003 Week 2010-21 - Kruisdag 2010 004

Grootouders

(Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem)
Ze verdienen het af en toe eens in de bloemetjes gezet te worden, ook al worden ze regelmatig door de kleinkinderen overstelpt door tekeningen en knutselwerken. Want grootouders zijn bijzondere mensen. Nu ze eindelijk eens wat tijd hebben, nu de directe zorg voor het gezin weggevallen is, steken ze vol enthousiasme hun energie in de toekomstige generatie. Spelletjes spelen, gaan wandelen, babysitten, vol bewondering naar de grote verhalen van de kleine mondjes luisteren, mee helpen verbouwen … er is zo veel te doen. Ik vraag mij trouwens af waar dat woord ‘groot’ voor staat, want er zijn toch ook kleine opa’s en oma’s. Voorlopig heb ik daar geen wetenschappelijk antwoord op. Dus geef ik er maar zelf een betekenis aan.
Ze leren ons meer dan ze zelf vermoeden. Niet alles hoeft altijd snel te gaan. Ze kunnen rustig de tijd nemen om te kijken, om te luisteren. Ze zijn minder bezig met zichzelf, want ze moeten niet meer vooruit. Zo maken ze tijd en energie vrij voor de zorgen en de kommer van hun kinderen, voor de lach en de traan van hun kleinkinderen. Ze doen een stap achteruit om in het hollen en bollen van onze samenleving wat haltes in te bouwen. Een stap achteruit betekent ook dat ze traditionele waarden - die in het verleden hun rijkdom hebben bewezen - op een eenvoudige manier meegeven, vaak verhalenderwijs. Ze hebben al heel wat meegemaakt, waardoor ze anders tegen het leven aankijken. Rust en ontspanning, geduld en dankbaarheid: het zijn levenshoudingen waarvoor je ‘zo groot’ moet geworden zijn. Wat hen groot maakt is het feit dat ze een dimensie toevoegen aan het leven, waarvoor normaliter weinig plaats is. Buiten hun wil om zijn ze soms geloofsgetuigen: zich klein maken biedt optimale groeikansen. Hun aanwezigheid maakt van ons leven een feest … genietend van een zacht wijntje. Groot, met dezelfde betekenis als grand cru.

dinsdag 18 mei 2010

Lied Liefde gaf u duizend namen bestaat 100 jaar

(Gelezen In Tertio Van 5 Mei 2010)
Uit een artikel van Koenraad De Wolf
Het lied Liefde gaf u duizend namen - beter bekend als Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen - dat honderd jaar geleden werd gecomponeerd, is een parel aan de kroon van het ‘rijke Roomse leven’. Die klassieker van de religieuze volksdevotie is nog altijd populair. Toch is de geschiedenis achter het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen en het bijbehorende lied weinig bekend. In 1846 bestelden de Gentse jezuïeten bij Jan-Baptist De Cuyper een 2,75 meter hoog beeld van Onze-Lieve-Vrouw: een van de vroegste voorbeelden van neogotische beeldhouwkunst in ons land. Toen dat beeld in 1860 werd gekroond, werd het voor het eerst Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen genoemd. Kopieën van dat beeld vonden hun weg naar menige Vlaamse huiskamer. Sinds 1956 staat het in het Sint-Barbaracollege in Gent. Bij het gouden jubileum van de kroning in 1910 werd een wedstrijd uitgeschreven voor een bijbehorend lied. De inzending van Lodewijk De Vocht (1887-1977) genoot veruit de grootste bekendheid. Hij was een van de bekendste lyrisch-romantische componisten van zijn tijd. De tekst was van de hand van priester-dichter August Cuppens (1862-1924).

Quote van de week

(Gelezen In Tertio Van 5 Mei 2010)
“Met de 110 kerken in Brussel is er geen discussie mogelijk: er zijn er te veel. Ik denk dat we binnen 20 jaar met een 70-tal kerken zullen overblijven.”
Interim-bisschoppelijk vicaris voor Brussel Herman Cosijns over het Brusselse kerkpatrimonium in Het Nieuwsblad van 30 april.

Wie ‘letterlijk’ denkt over geloof, heeft meer depressieve gevoelens

(GELEZEN IN Campuskrant, tijdschrift van de K.U.Leuven, van 28 april 2010)
Uit een artikel van Henk Van Nieuwenhove
Wat is het verband tussen religie en geestelijke gezondheid? De vraag houdt mensen al sinds mensenheugenis bezig. Het antwoord is niet eenvoudig en psychologe Jessie Dezutter, die onlangs promoveerde over het thema, dringt aan op een genuanceerde visie terzake.
“Het belang van religie neemt blijkbaar toe wanneer iemand geconfronteerd wordt met heel hoge levels van stress”, zegt Dezutter. “Over het algemeen is dat een positief verband, maar ook die vaststelling moet genuanceerd worden. Iemand met een positief godsbeeld zal inderdaad een hoger niveau van welbevinden hebben. Iemand met een negatief godsbeeld daarentegen, zal omgekeerd minder welbevinden hebben. Een andere studie heeft uitgewezen dat religie een buffer vormt voor de invloed van pijn. Dat betekent niet noodzakelijk dat de patiënt minder pijn heeft, wel dat hij ondanks de pijn meer tevredenheid over zijn leven aan de dag legt.”
Een ander belangrijk resultaat in het onderzoek is dat niet zozeer religie, maar wel de manier waarop men met religie omgaat, van doorslaggevende aard kan zijn. Dezutter: “Zo hebben we kunnen aantonen dat wie letterlijk gelooft of letterlijk niet gelooft, met andere woorden: wie zich letterlijk aan de religieuze teksten houdt - ‘het staat zo in de bijbel dus is het zo’ - of vanwege het letterlijk lezen de teksten net verwerpt - ‘de wetenschap heeft toch al lang aangetoond dat dit niet kan’ -, meer kans heeft op depressieve gevoelens dan wie symbolisch omgaat met religie. Niet zozeer religie, als wel de cognitieve manier waarop je met religie omgaat, is dus een bepalende factor in de verhouding tot de geestelijke gezondheid.”
En dat is geen goed nieuws voor creationisten of fundamentalisten die zich wel heel letterlijk beroepen op teksten uit de bijbel of de koran. Maar dus net zomin voor de hardcore wetenschapper die alles verwerpt wat met religie te maken heeft omdat hij enkel ‘letterlijk’ leest en niet open staat voor een interpreterende symbolische houding.
Tot zover Henk Van Nieuwenhove.

150 Jaar Sint-Bartholomeuskerk

Op zondag 2 mei 2010 vierde Korbeek-Dijle de 150ste verjaardag van de wijding van de Korbeekse kerk. Deken Dirk De Gendt ging voor in de eucharistieviering, geassisteerd door pater Daniel Taillieu en diaken Johan Van Der Vloet.
De rode draad door de viering was het verhaal van de bruiloft te Kana. In de loop van de viering goot telkens een lid van zes verschillende parochiale verenigingen een kruik water in een bekken. Het water in de kruiken symboliseerde: een warm onthaal, Gods vergeving, de ideale parochie, Jezus’ inspiratie, een dienstbare gemeenschap en geloof, hoop en liefde.
Als slotgebed bad de priester:
Heer God,
deze viering sluiten wij af met dankbaarheid.
Al hebben onze minder goede kanten ons vaak meegenomen,
deze kruiken vol geloof, vertrouwen, goede wil, samenwerking en dromen
hebben wij hier samengebracht en voor U uitgegoten,
vol hoop op Uw zegen.
Zegen ons dan Gij die zijt:
Vader, Zoon en H. Geest.

Week 2010-20 - 150 jaar kerk 005 Week 2010-20 - 150 jaar kerk 002 Week 2010-20 - 150 jaar kerk 003 Week 2010-20 - 150 jaar kerk 004

Een God, Drie Religies – Deel 4

Vandaag laten we Herman Frijlink aan het woord over Ali
Ali was een beschermeling, neef en schoonzoon van de profeet Mohammed. Voluit heette hij Ali ibn Aboe Talieb. Hij werd de vierde kalief van de islamitische wereld, de plaatsvervanger van de profeet. Dat leidde tot een tweedeling tussen soennieten en sjiieten. De sjiieten zien in Ali de enige ware opvolger van de profeet. De splitsing tussen de twee partijen heeft sindsdien veel onenigheid en ellende veroorzaakt en leidde na de val van Saddam Hoessein, de dictator van Irak, tot een nieuwe confrontatie tussen extreme aanhangers van beide stromingen. Het conflict tussen soennieten en sjiieten is vergelijkbaar met dat tussen de rooms-katholieke kerk en de orthodox-katholieke kerk in de 11de eeuw of met dat tussen de rooms-katholieke kerk en de protestantse kerken in de 16de eeuw.
De profeet trok zich het lot aan van Ali toen diens vader, Aboe Talieb, verarmde, precies zoals deze Mohammed als kind had verzorgd. Toen Allah Mohammed tot zijn profeet had uitverkoren was Ali nog maar tien jaar oud. Hij werd één van zijn eerste en meest toegewijde volgelingen. Hij trouwde met Mohammeds dochter Fatimah. Het echtpaar kreeg twee zonen, Hassan en Hoessein.
Als vertrouweling van de profeet speelde hij als militair commandant een essentiële rol in de veroveringsoorlogen waarmee de toen nieuwe godsdienst zich verspreidde. Daarnaast trad hij op als een soort secretaris en plaatsvervanger. Zo was hij het die de beelden van heidense goden in de Kaäba verbrijzelde toen de inwoners van Mekka de islam accepteerden zonder strijd te leveren. Deze afrekening met oude goden is te vergelijken met passages in de christelijke en joodse Bijbel waarin God bij monde van zijn profeten aankondigt dat hij beelden van heidense goden, afgodsbeelden, zal vernietigen.
Het is niet zeker wat Mohammed zelf over zijn opvolging heeft gezegd. Zeker is wel dat Aboe Bakr de eerste kalief werd. Hij was Mohammeds naaste vriend en vader van Aïsha, een van zijn vrouwen. Ali erkende de autoriteit van Aboe Bakr niet maar legde zich na zes maanden neer bij de feiten. Hij koos voor een rustig leven, gewijd aan religieuze studie. Pas na de moord op Uthman, de derde kalief, liet hij zich overhalen om als vierde kalief de oemma, de geloofsgemeenschap van moslims, te leiden. Bovendien kreeg hij te maken met de opstand van Muawiyah, een verwant van Uthman, die gouverneur van Syrië was geworden. Syrië vormt samen met Libanon en Palestina in de moslimwereld één gebied: Bilad al-Sham. Muawiyah ontweek de strijd met Ali op het slagveld maar slaagde er wel in steeds meer invloed te krijgen. Uiteindelijk werd Ali vermoord in een moskee in Kufah, in het tegenwoordige Irak.
Zijn aanhangers, de sjiieten, menen tot op de dag van vandaag dat Ali in feite de eerste kalief had moeten zijn. Hij staat te boek als de belangrijkste imam van de sjiieten. Sommigen schreven hem zelfs bijna goddelijke eigenschappen toe, maar dat is niet in overeenstemming met wat Ali naliet in zijn geschriften, verzameld door ash Sharif ar-Radi in een boek getiteld Nahj al-balaghak. Dat betekent De weg naar de welsprekendheid.

Parochie

(Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem)
Het begrip “parochie” betekent oorspronkelijk “bijhuis”. In het beginnende christendom waren de gelovige gemeenschappen vooral in de steden gevestigd. Stilaan sijpelden ze door naar het platteland en ontstonden er als het ware filialen, die afhankelijk bleven van de stad.
In onze tijd kunnen we dit begrip zeker niet meer op die manier begrijpen. Maar het biedt ons misschien een kans om aan de parochie een diepere, vernieuwende betekenis te geven. Wat is haar waarde binnen de bredere leefgemeenschap?
Het eerste waar we ons in ons leven zorgen om maken zijn onze materiële levensbehoeften: eten, drinken, gezondheid, een dak boven ons hoofd. Het is vanzelfsprekend dat we daar dagdagelijks mee bezig zijn. Maar daar kunnen we natuurlijk werk van blijven maken. Je weet maar nooit wat de toekomst brengt, zegt men dan.
Als dat de hoofdzaak is, wordt geloven een bij-zaak. Durven wij geloof als een nood-zaak zien? Iets wat essentieel is om ons leven de nodige dynamiek te geven? Het is een vraag die we op zijn minst moeten blijven stellen. Een parochie zorgt ervoor dat er nog plaats is om die bij-zaak (“iets wat er bij-hoort”) te beleven. Een parochie maakt tijd en ruimte om onze relatie met God, om onze geloofsbeleving te laten groeien. Ze geeft mensen kansen om op een concrete manier dienstbaar te zijn. Ook u werkt eraan mee om zo aan het leven tussen de mensen hier een hart te geven. Waarvoor onze dank.

dinsdag 11 mei 2010

Provincie Vlaams-Brabant - Dienst cultuur

45 monumenten in Vlaams-Brabant zetten hun deur 'Op een kier':
in het Dijleland met als thema: romaanse en gotische kerken

Opgestart in 2008, is het cultuurtoeristisch project 'Op een kier. Verborgen erfgoed in Vlaams-Brabant' nu aan zijn derde editie toe.
De twee vorige edities wisten heel wat belangstelling te wekken bij een sterk geïnteresseerd publiek. Dat men via dit initiatief nu ook toegang kreeg tot het interieur van een aantal monumenten, werd bijzonder gewaardeerd. De mogelijkheid daartoe bieden was - en blijft - overigens de doelstelling van 'Op een kier'.

Verspreid over de hele provincie Vlaams-Brabant zetten dit jaar 45 monumenten drie zondagen hun deur 'Op een kier' voor cultuurtoeristisch bezoek.
Samen met Bertem en Tervuren neemt nu ook Huldenberg deel aan dit project. Volgende monumenten kunnen op zondag 16 mei, 20 juni en 18 juli bezocht worden, telkens van 14 tot 18 uur: de kerken van Bertem, Duisburg, Huldenberg, Korbeek-Dijle, Leefdaal en Vossem. Ook de Sint-Veronakapel in Leefdaal en de O.-L.-Vrouw-ten-Puikapel in Neerijse kunnen bezocht worden.
Een hele waaier aan architectuurstijlen komt daarbij aan bod: eerst de romaanse, vanaf het midden van de 13de tot de 16de eeuw de gotische stijl, vervolgens barok, in de 18de eeuw classicisme om in de 19de eeuw  te eindigen met neostijlen.
Bij 'Op een kier' gaat uiteraard vooral de aandacht naar het interieur. Vaak zeer interessant. In Vossem en Duisburg werden enkele fragmenten van middeleeuwse muurschilderingen bewaard en in Korbeek-Dijle een altaarretabel van 1522. In Huldenberg ontdekt u in een dichtgemetseld portaal een mooi ensemble van laatgotisch beeldhouwwerk. Zoals u in enkele kerken zal vaststellen, had de contrareformatie vanaf het einde van de 16de eeuw de intrede van de barokkunst in meubilair en decoratie tot gevolg.

Landschapswandelingen
In het Dijleland kan u voor of na uw bezoek aan vier monumenten ook kennis maken met hun omgeving. U kan elke ‘Op een kier’-zondag deelnemen aan een landschapswandeling die begeleid wordt door een gids.
In Leefdaal ontdekt u zo de omgeving van het kasteelpark en de omgeving van de Sint-Veronakapel, in Korbeek-Dijle de oude dorpskern en de Ruwaalvallei en in Neerijse het natuurgebied ‘De Doode Bemde’.

Orgelconcerten
Vorige jaren kon men in enkele kerken reeds genieten van orgel- of koormuziek. Daardoor geïnspireerd, gaat 'Op een kier' dit jaar voluit de concerttoer op.
Zo kunt u op verschillende zondagen ook in de kerken van Bertem en Duisburg  gratis orgelconcerten bijwonen.

Een kleurrijke brochure geeft een overzicht van alle deelnemende monumenten in de hele provincie, waarbij elk gebouw bondig getypeerd wordt.
Is er in elk monument wel iemand aanwezig die een woordje toelichting kan geven aan de bezoekers, in heel wat monumenten worden op vaste uren ook rondleidingen gegeven. Waar dat het geval is, vindt u eveneens in de brochure onder de rubriek 'Extra-Rondleidingen'. Handig bij het uitstippelen van uw bezoekprogramma!

De brochure 'Op een kier' is gratis verkrijgbaar in de lokale diensten voor toerisme en bibliotheken in de provincie Vlaams-Brabant of raadpleegbaar en te downloaden of te bestellen op: http://mediatheek.vlaamsbrabant.be/cultuur (rubriek brochures en folders).
Meer info over 'Op een kier' en de orgelconcerten ook op: www.vlaamsbrabant.be/opeenkier

Profiel nieuwe priesters in VS

(Gelezen In Tertio Van 28 April 2010)
Uit een artikel van John A. Dick
Elk jaar wijdt de katholieke kerk in de Verenigde Staten (VS) een kleine vijfhonderd nieuwe priesters. Dit jaar zijn het er 440. Dat is minder dan de helft van het naoorlogse record van 1965, toen er 994 nieuwe priesters bijkwamen. In totaal zijn er in de VS meer dan 40.000 priesters werkzaam, al neemt hun aantal gestaag af. De meeste wijdelingen van het jaar 2010 (92 procent) hadden een of andere vorm van voltijdse werkervaring achter de rug vooraleer ze naar het seminarie gingen. De meesten stonden in het onderwijs. Drie op de vijf maakten een vierjarige universitaire opleiding op bachelorniveau af, een op de vijf haalde ook een master of een doctoraat.
Het valt op dat bijna eenderde (31 procent) geboren is buiten de VS. Ze komen uit Mexico, Colombia, de Filippijnen, Polen en Vietnam. Dat is een trend: de jongste tien jaar is telkens twintig tot dertig procent van de diocesane priesterkandidaten niet in de VS geboren. Twee derde van hen bad geregeld de rozenkrans (67 procent) en nam deel aan de eucharistische aanbidding (65 procent) vooraleer naar het seminarie te gaan. De gemiddelde leeftijd van de wijdelingen is 37. Meer dan de helft (56 procent) is tussen 25 en 34. Dat komt overeen met de gemiddelden van de afgelopen jaren. Elf waren 65 of ouder. De helft tot drievierde van de kandidaten, naast het onderwijs dat ze genoten en hun werkervaring, was actief als misdienaar, lector of nam een andere taak in de parochie op zich. De meeste wijdelingen zijn katholiek opgevoed. Van vier op de vijf zijn beide ouders katholiek. Bijna acht op de tien waren door een priester aangemoedigd het priesterschap te overwegen.
Tot zover John A. Dick.

Lenteconcert 2010 Sint-Cecilia

Op zaterdag 24 april 2010 hield de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia van Korbeek-Dijle haar jaarlijks lenteconcert. De jeugdharmonie onder leiding van Hans Dewit bracht vier mooie stukjes, perfect afgewerkt en uitgebeeld, sombrero’s incluis. De ‘grote’ harmonie onder leiding van Herman Steeno bracht weer op uitstekende wijze vooral moderne stukken, zacht en beheerst spel met afwisselende instrumentenpartijen. Bij de laatste vier stukken projecteerde Stef Van Wambeke bijpassende beelden op een groot scherm. Bij ‘The Fields’ van Jacob De Haan waren dat door hem zelf geschoten beelden uit de Korbeekse velden, in winterslaap en in volle oogstactiviteit. Prachtig!
Het concert stond uiteraard nog in het teken van het 120-jarig bestaan van de Harmonie. Uit dat lange verleden van de Harmonie wil ik nog een anekdote opdissen, mij verteld door Jos Dewit.
Aan een repetitie van de oude Fanfare - altijd in een café - werd vroeger gewoonlijk een vervolg gebreid met kaartspel en glazen heffen. Zo was de Schoen eens op een zaterdag na een repetitie langer dan gebruikelijk in ’t café blijven hangen met enkele wapenbroeders. Toen zij aanstalten maakten om naar huis te gaan begon het te luiden voor de vroegmis. Ze besloten dan maar in één moeite door naar de zondagsmis te gaan. In de kerk was de Schoen zachtjes ingedommeld. Toen de pastoor op de preekstoel plots zijn stem verhief schrok de Schoen wakker en riep: “Ik pas.”

Een God, Drie Religies – Deel 3

Hemelvaartsdag is de feestdag ter viering en herdenking van de hemelvaart van Jezus Christus, veertig dagen na het paasfeest. De Bijbel vertelt hoe Jezus in de periode na zijn opstanding uit het graf nog enkele malen verscheen aan zijn apostelen. Het verhaal gaat verder dat hij in hun aanwezigheid opsteeg naar de hemel en toen achter een wolk verdween. In de Bijbel is een wolk een teken van Gods aanwezigheid. Daarmee keerde Jezus volgens het christelijk geloof terug naar de hemel waar hij vandaan kwam en herenigde hij zich met God, zijn Vader. Deze gebeurtenis betekent voor gelovigen dat zij dankzij hun geloof in Jezus Christus door zijn bemiddeling deel kunnen nemen aan het goddelijke leven in de hemel.
Ook de joodse traditie kent het verschijnsel van een individu dat opgenomen wordt in de hemel. Zo verhaalt het joodse gedeelte van de Bijbel, het Oude Testament, over de hemelvaart van de profeet Elia. En ook de islam kent het verschijnsel van de hemelvaart, met name die van de profeet Mohammed.
Vergoddelijking van vooraanstaande leiders, koningen en keizers is kenmerkend voor de oosterse traditie. Door de veldtochten van Alexander de Grote raakte het idee ook bekend in Europa. De Romeinse keizers namen het over.

Met vallen en opstaan

(Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem)
Met vallen en opstaan, zo leren onze kinderen lopen. Zo leren ze op eigen benen staan. Bij het vallen zouden we liever onze ogen dichtknijpen, want het is niet zo prettig om zien. Maar de vreugde en de trots is des te groter wanneer het lopen lukt. Door veel oefenen blijft het vallen achterwege.
Is deze training na de kindertijd gedaan? Vergeet het maar. Het scenario herhaalt zich, maar steeds op andere niveaus en in andere situaties. Conflicten en tegenslagen, onmacht en frustraties krijgen ons - hoe dapper we ook weerstand bieden - tegen de grond. En net zoals in de kindertijd staan we altijd opnieuw recht.
Na elke struikeling richten we ons opnieuw op, met ons gezicht naar de toekomst gericht. Meestal lukt dat wel omdat er in alle bescheidenheid mensen rondom ons staan. Ze verhinderen de val niet, want dat kunnen ze niet, maar ze knijpen, net als de moeders met hun vallende kinderen, hun ogen even dicht. Ze lopen niet weg, maar staan klaar om na de val een hart of hand te geven zodat de weg kan verder gezet worden. Zij zijn het signaal van de hoop dat het leven - ondanks zijn zwaarte soms - niet stilvalt. De zwaartepunten houden ons tegen de grond, de lichtpunten doen ons groeien. Wie blind is voor wat ons kan vellen, verduistert de hele toekomst. Maar zelfs op zo’n momenten staan er mensen naast je, even machteloos en terneergeslagen als de val zelf. Maar ze zijn er. Ze vallen als het ware mee, zodanig dat je niet alleen hoeft op te staan. Het valt best mee dat je niet alles op eigen kracht moet doen.
De weg naar Pasen was even oneffen, maar eindigde opgewekt. Jezus ging deze weg vooral voor de tegenvallers. Door zijn weg groeit de hoop dat de machteloosheid van de tochtgenoot tevens nieuwe kracht kan zijn.

dinsdag 4 mei 2010

Quote van de week

(Gelezen In Tertio Van 21 April 2010)
“Zijn ideaal is dat van de kerk van de eerste eeuwen: klein, maar een moreel lichtbaken in een chaotische wereld, mét een aantrekkelijke boodschap. Helaas komt zijn boodschap niet aan, omdat hij zo klunzig communiceert.”
Vaticaanwatcher John Allen over 5 jaar pontificaat van Benedictus XVI in Humo van 13 april.

’Meten is niet altijd weten, er is meer in de wetenschap’

Uit een vraaggesprek van Frans Crols met Mia Leijssen
(Gelezen In Tertio Van 21 April 2010)
Mia Leijssen is psychotherapeute en hoogleraar in Leuven, en bedrijvig auteur. Uit haar ervaringen ontwikkelde zij, na een tijd van atheïsme, een relatie met het Goddelijke. Leijssen is een Europese pionier van de spirituele psychotherapie.
Zet - of zette - de psychologie niet aan tot respect voor geloof en gelovigen?
“Sigmund Freuds stelling dat religie een projectie is van innerlijke angsten en verlangens speelde in mijn opleiding geen rol meer. De psychoanalyse was in die tijd - de jaren zeventig - in Leuven al een keuzevak dat ik niet heb gevolgd. De sfeer aan de faculteit psychologie in Leuven is en was dat al wie gelovig is heel naïef moet zijn.”
Bidt u?
“Ik heb een ochtendritueel waarbij ik mij een kwartiertje in stilte terugtrek in mijn gebedshoek bij een icoon van Maria. Bidden is voor mij contact maken met de goddelijke bron. Ik heb het gevoel van een directe verbinding met de spirituele energie van Maria. Op zeer wonderlijke wijze ben ik geregeld gestoten op de kracht van de goddelijke moeder Maria. In heel wat religies wordt een moedergodin aanbeden. De katholieke kerk is patriarchaal en dubbelzinnig over seksualiteit. Maria moest in die opvatting maagd zijn. Tja, voor mij is zij een vrouw van vlees en bloed en een inspirerende bron van spiritualiteit.”
Ziet u een kentering naar religiositeit in het geseculariseerde Europa?
“Er is zeker een kentering, maar sommigen marginaliseren en bespotten die. Omdat die mensen zelf geen spirituele ervaringen hebben, ontkennen zij dat anderen die wel kunnen hebben. Akkoord, het is een lastige evenwichtsoefening om de ervaring te erkennen zonder uit te glijden naar magisch denken. De kracht van de Geest - geest met hoofdletter -, hoe kun je die recht doen zonder waanideeën te koesteren? Dat vind ik ook een bijzonder belangrijk aandachtspunt. Uiteraard, ik ben en blijf wetenschapper. De kracht van de geest of het bewustzijn is evenwel te lang ontkend door wie zich wetenschapper noemt en de materie werd daarom aanbeden. Terwijl bewustzijn in staat is tot het scheppen van materie, maar materie geen bewustzijn kan voortbrengen?”
Noemt u zich katholiek, christelijk?
“Ik val te weinig samen met de orthodoxie zoals de katholieke kerk die koestert en heb weinig op met de leer, de buitenkant, de regels waar een kerk mee bezig is. Ik heb onvoldoende verwantschap met die structuren om me katholiek of christelijk te noemen. Ik herken mij wel in de universele dimensie van het ervaren van het goddelijke. Daarom ben ik geïnteresseerd in de mystieke tradities omdat die kern in verschillende religies dezelfde is: goedheid, schoonheid, waarheid, liefde. Ik zag zuster Jeanne Devos bezig in India en weet hoe zij het hindoeïsme en andere religieuze tradities in haar leven toelaat. De Quakers zijn een heel mooi voorbeeld van een religie die met ervaringen werkt. In de psychotherapeutische richting van het focussen zitten veel Quakers omdat die van nature in hun religie de aandacht naar binnen keren, het innerlijke licht cultiveren.”
Geeft de K.U.Leuven u de ruimte?
“Nederlandse universiteiten zijn toegespitst op wat zij wetenschappelijk noemen. In Nederland heeft zelfs de psychotherapie daar geen plaats meer. Een van de mooie dingen van Leuven is dat de universiteit heel bewust de verschillende stromingen van de psychotherapie behoudt. Zij is daarmee vrij uniek en die brede aandacht is een grote rijkdom.”
Is de K.U.Leuven katholiek?
“Wat ik waardeer in Leuven is de grote openheid en verdraagzaamheid. Het is een kwaliteit van deze universiteit dat zij zich nooit druk gemaakt heeft over het katholieke gehalte van een hoogleraar en aanvaardt dat er veel niet-katholieke docenten en onderzoekers zijn. Ik ben er thuis.”

Ondergedompeld Worden In Geloof

Op zondag 18 april 2010 was er in Korbeek-Dijle de Plechtige Geloofsbelijdenis van vijf meisjes en twee jongens: Jorien, Lina, Lore, Sara, Silke, Bert en Lucas.
Tijdens het grote dankgebed bad de priester:
Heer, wij willen U danken omdat U, wanneer we ons laten onderdompelen in ons geloof, er steeds voor ons bent. U laat ons niet alleen.
Wij willen U danken omdat U ervoor zorgt dat we liefhebbende ouders hebben die voor ons zorgen. Die ons geleerd hebben van Uw goedheid.
En als slotgebed bad de priester:
God, ons laten onderdompelen in Uw liefde is een verantwoordelijkheid krijgen.
U vraagt ons hiermee om Uw liefde uit te dragen rondom ons.
Wij bidden U, God, dat we dit ook echt zouden doen.
Wij bidden U opdat we Uw liefde een plaats zouden geven in ons leven, wanneer we mensen ontmoeten die het moeilijk hebben. Wanneer er mensen op onze weg komen die Uw liefde heel erg kunnen gebruiken.
Wij bidden U, God, dat U ons daartoe de kracht geeft, de bereidheid en de moed. Laten we tonen dat we echte christenen zijn en dit ook uitdragen naar iedereen.

 

Week 2010-18 - Plechtige Communie 2010 006 Week 2010-18 - Plechtige Communie 2010 004 Week 2010-18 - Plechtige Communie 2010 005

Een God, Drie Religies – Deel 2

Vandaag laten we Herman Frijlink aan het woord over joods en islamitisch fundamentalisme.
Joods fundamentalisme
Het jodendom kent evenals het christendom uiteenlopende groepen conservatieve religieuzen die vallen onder de definitie van fundamentalisme, te weten het zich strikt houden aan de basis, het fundament, van hun geloof, vaak in combinatie met politieke behoudzucht en fanatisme. Fundamentalisme betekent voor orthodoxe joden volledige gehoorzaamheid aan de wetten en regels van de Thora en de Talmoed, in afwachting van de komst van de Messias, die de gelovige joden zal verlossen van hun onderdrukkers.
Tot aan de Tweede Wereldoorlog ging het geloof in de Messias zover dat de meeste orthodoxe joden niets te maken wilden hebben met de moderne maatschappij, met politiek of met de staat Israël. Dat veranderde door de moord op zes miljoen joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. De meeste orthodoxe joden raakten er toen van overtuigd dat Palestina het enige land was waar ze thuishoorden en waar ze zich betrekkelijk veilig konden voelen.
Ook de Zesdaagse Oorlog in 1967 was een belangrijke factor in de politisering van veel orthodoxe joden. Tijdens die oorlog veroverde het Israëlische leger het oostelijke deel van Jeruzalem, inclusief de Tempelberg, en de westelijke Jordaanoever, het hart van Israël uit de oudheid. Gezien door de ogen van orthodoxe joden maakte het leger daarmee een begin met Jahweh’s plan om het Joodse volk te verlossen. Het teruggeven van dit gebied aan de Palestijnen is daarom volgens veel joden, en zeker de fundamentalisten, tegen de wil van God.
Dat alles neemt niet weg dat er nog steeds een groep streng orthodoxe joden is, o.a. in Antwerpen, die weinig moeten hebben van de moderne maatschappij en gekant zijn tegen de staat Israël.
Islamitisch fundamentalisme
Het moderne spraakgebruik heeft het woord fundamentalisme niet alleen in nauw verband gebracht met orthodoxe joden maar ook met orthodoxe aanhangers van de islam. Zij hebben met de christelijke en joodse fundamentalisten gemeen dat ze zich strikt houden aan de basis, het fundament, van hun geloof, vaak in combinatie met politieke behoudzucht en fanatisme. Voor orthodoxe moslims betekent dit volledige gehoorzaamheid aan de wetten en regels van Koran en Hadith.
Dat begon eind jaren zeventig toen de religieuze leider Khomeini in Iran een revolutie op gang bracht waarmee hij de sjah van Perzië verjoeg. Dit leidde tot de vestiging van de islamitische republiek Iran. Die verandering was voor veel mensen in Europa en Amerika aanleiding om te denken dat islam en fundamentalisme van hetzelfde laken een pak zijn.
Die gedachte heeft veel terrein gewonnen doordat aanhangers van de radicale moslimorganisatie Al Quaeda op 11 september 2001 enkele zelfmoordaanslagen pleegden in Amerika, met name op de Twin Towers in New York. Door de aanslagen kwamen bijna 3000 mensen om. Al Quaeda betekent in het Arabisch ‘het fundament’ of ‘de basis’.
Ook de Palestijnse beweging Hamas is een goed voorbeeld van de manier waarop religieus fundamentalisme en politiek elkaar bepalen. Hamas is gesticht door leden van de Moslim Broederschap en religieuze aanhangers van de PLO. De Moslim Broederschap heeft zich vanuit Egypte verspreid over de moslimwereld. Hamas, Arabisch voor ijver, verzet zich tegen de bezetting van de gebieden die Israël heeft veroverd tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 en ijvert voor de vernietiging van de staat Israël en de vestiging van een islamitische Palestijnse staat, bestaande uit de Gaza-strook en de Westelijke Jordaanoever, in de oudheid het hart van Israël.

Moederdag

Zondag 9 mei 2010 is het moederdag. Moederdag inspireerde Herman Van Rompuy tot volgende bezinning over de samenleving (in zijn boek ‘De binnenkant op een kier - Avonden zonder politiek’):
De poëzie over de moeder is doordrenkt van heimwee en schuldgevoelens. Dankbaarheid komt altijd later of te laat.
Het verval in de politiek is even groot als in de samenleving. Het exhibitionisme en de schijnvertoningen worden lamentabel. In een democratie volgt de politiek meestal de samenleving. Nochtans vragen ook velen om leiding.
Hoe meer er over iets gesproken wordt, hoe minder aanwezig het is. Zo wordt er veel over ethiek en emoties gesproken. De emoties worden gevoed door het egoïsme. De sterkste emoties hebben betrekking op de eigen persoon.
Ik lees dat bij stervenden veel schuldgevoelens naar boven komen. De enige oorzaak kan alleen liggen in het schuldbewustzijn over het eigen egoïsme.
De stilte, de ingetogenheid, de intimiteit, het fluisteren en de zachtheid zijn een verlangen en een tegengif voor het gedruis van het dagelijkse leven.