dinsdag 29 december 2009

Wijsheid En Geloof Voor Elke Dag

Onder deze rubriek zullen we geregeld een pastorale tekst publiceren van kardinaal Danneels uit het boek: ‘Een jaar met kardinaal Godfried Danneels * Wijsheid en geloof voor elke dag’. Het boek is een bloemlezing uit zijn vele geschriften: 366 bijdragen, één voor elke dag van het jaar. Vandaag nemen we zijn bijdrage voor 30 december:
Met vallen en opstaan
God belooft je de vrede van het hart, een nieuw hart, dat de wet van God volledig en zonder moeite aanhangt. God belooft innerlijkheid en bekering. Hij bevrijdt niet alleen van de uiterlijke boeien, maar van de innerlijke slavernij: van de knelling van de wet. God geeft de toekomst ook een andere naam: vergiffenis. De hoop wordt verinnerlijkt. Veel van Gods beloften overschrijden de grenzen van de geschiedenis: ze zullen uitkomen in een ander leven, in ‘een nieuwe hemel en een nieuwe aarde’.
Niet alleen voor Israël, maar voor alle mensen aan wie Israël de ware God moet openbaren. De hoop wordt dus universeel! Het reilen en zeilen van de wereld wordt het toneel zelf waarop Gods heilsplan zich door alle kronkels van het vallen en opstaan van mensen en volkeren heen doorzet. Onstuitbaar. Niets van wat we doen op deze wereld is onbelangrijk; niets is ook definitief. De beloften eisen vrije medewerking, maar ook hard werk en grenzeloos vertrouwen. Zo kan een christen echt mens, mens van ware hoop worden. De hoop is de motor van zijn bestaan.
Tot zover kardinaal Danneels.

Scheiding Van Kerk En Staat

‘Scheiding van kerk en staat betekent dat de clerus zich niet bemoeit met het beleid van de staat en de staat zich niet mengt in de zaken van het geloof. Dat betekent niet dat iedere uiting van geloof moet uitgeroeid en verwijderd worden alsof we een nieuwe beeldenstorm beleven.’
(Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws van 10 december)

Klein Belgisch woordenboek door G. D’URNAY

(Gelezen In Tertio Van 16 December 2009)
HAIKU: Het zou een flinke stap vooruit zijn, mochten de Europese wetten voortaan bestaan uit drie regeltjes van respectievelijk 5, 7 en 5 lettergrepen.
ROKEN: Onderzoeken hebben uitgewezen dat het ongezond is te leven als je rookt.
TWITTEREN: Engels voor het oud-Vlaamse ‘tetteren’.
VAN ROMPUY: Moet een precedent scheppen.
ZWITSERLAND: Ik ben geen racist, maar de torens van de Zwitserse banken ontsieren ginder de steden.
Enkele vragen voor interviewers:
-Heeft de architect in uw woning ook in een budgettaire ruimte voorzien?
-Waar bewaart u thuis uw rommelkredieten?
-Wat gebeurt er als de belastingplichtige een belangenconflict inroept?
-Waarom gaat men op de maan naar water zoeken terwijl bij ons op aarde de zeespiegel met 1,4 meter kan stijgen?
-Moeten wij een kruis maken over onze kerkhoven?
Enkele spreuken:
-’t Is te vroeg de put gegraven als de as wordt verstrooid.
-Jong geleerd, oud ontslagen.
-Zo de ouden zongen, zo doof zijn de jongen.
-Muziek verzacht de zedeloosheid.

Ongeveinsde liefde

(Gelezen In Tertio Van 16 December 2009)
De Nederlander Stef Bos (1961) groeide op in een “warm, gereformeerd nest”. Hij volgde de lerarenopleiding in Utrecht, maar kwam op de kleinkunstschool in Antwerpen terecht. In 1991 brak hij door met het lied Papa waarin hij de gelijkenissen en verschillen tussen hem en zijn vader bezingt. Van zijn oprecht gelovige en nu 86-jarige vader kreeg hij in 1974 zijn eerste Bijbel met daarin handgeschreven de volgende opdracht: “De liefde is ongeveinsd. Weest afkerig van het kwade en gehecht aan het goede. Weest elkander in broederliefde genegen.”
“Ik ben met de Bijbel grootgebracht. Het was een onderdeel van mijn vorming en het is een onderdeel van onze cultuur”, zegt Bos. “Het is opmerkelijk dat je gehecht blijft aan de Bijbelvertalingen waarmee je opgroeide. Voor mij is dat de protestantse vertaling uit de jaren 1930 en de oude Willibrordvertaling. Soms klinken die archaïsch, maar dat nodigt net uit om de mooie woorden weer te leren. Die oude taal spreekt meer tot de verbeelding. Wij verloren veel van de prachtige uitdrukkingen zoals de ‘ongeveinsde liefde’ waar Paulus het over heeft. Engelsen lezen William Shakespeare toch ook niet in hedendaagse hertalingen, maar in de taal waarin die man zelf schreef. Zo bewaren ze de band met hun geschiedenis en de oorsprong van hun taal. Zo zouden wij Vondel en Bredero moeten lezen’, vindt de zanger. (EVL)

Geloof geeft zuurstof

(Gelezen In Tertio Van 16 December 2009)
“Religie is op haar mooist als mensen iets doen met hun geloof, van Johann Sebastian Bach tot Moeder Theresa. Dat tastbare is voor mij een graadmeter”, zegt zanger Stef Bos die een cd over Bijbelse figuren schreef. “Geloof heeft niets te maken met ‘verdeel en heers’, maar met de kracht die je eruit haalt. Geloof moet zuurstof geven, niet verstikken.”

Het Leven Van Benedictus – Deel 1

Toen de liefde tot de Vader van onze Heer Jezus Christus wijd en zijd in die landstreek om zich heen greep als een vuurgloed, en velen het leven in de wereld opgaven en de nek van hun hart temden onder het lichte juk van de Verlosser, begon de priester van een naburige kerk, Florentius - de grootvader van onze subdiaken Florentius - opgestookt door de boosaardige Oude Vijand, uit jaloezie het optreden van de heilige man met schele ogen aan te zien. Want wie niet deugen, plegen jaloers te worden op anderen omwille van hun deugd, een goed waar zijzelf niet naar talen. Hij begon af te geven op Benedictus’ wijze van leven en iedereen, als hij kon, ervan af te brengen hem te bezoeken.
Toen hij zag dat hij de wasdom van Benedictus’ werk niet kon tegenhouden, dat door zijn loffelijke faam de roep van zijn levenswijs juist aanwies, en dat in de openbare mening onophoudelijk velen tot een betere levensstaat werden geroepen, raakte hij hoe langer hoe meer in brand door de fakkels van de naijver. Hij kwam van kwaad tot erger, want hij haakte naar de lof die de ander oogstte van zijn levenswandel - maar zelf een lofwaardig leven leiden wilde hij niet.
Verblind door dit soort duistere jaloezie kwam hij er tenslotte toe aan de dienaar van de almachtige Heer een vergiftigd broodje, bij wijze van wijbrood, te laten brengen. De man Gods nam het onder dankzegging aan, maar de pest die in het brood was verborgen, ontging hem niet.
Nu placht op het etensuur een raaf uit het naburige bos bij hem binnen te vliegen en uit zijn hand een broodje te krijgen. Toen de vogel zoals gewoonlijk binnenvloog, wierp de man Gods het namens de priester gebrachte brood voor de raaf neer en beval hem: ‘In naam van onze Heer Jezus Christus, neem dit brood mee en werp het weg op een plek waar geen mens het kan vinden.’ Daarop begon de raaf met opengesperde snavel en opgestoken vleugels om het brood heen te hippen, onder luid gekras, alsof hij duidelijk wilde maken dat hij wel wilde gehoorzamen maar het bevel niet kon uitvoeren. Nog eens en ten derde male beval de man Gods: ‘Toe, pak het op, pak het gerust op, en gooi het ergens neer waar het onvindbaar blijft.’ Na lang dralen beet de raaf erin, pakte het op en vloog weg. Drie uur later, nadat hij het brood had weggegooid, kwam hij terug en ontving uit de hand van de man Gods zijn gewone rantsoen.
Toen onze eerbiedwaardige vader zag hoe gloeiend die priester hem naar het leven stond, had hij meer met hem te doen dan met zichzelf. Maar die Florentius, die het lichaam van de vader niet had kunnen doden, zette nu alles op alles om de zielen van diens leerlingen om te brengen. Hij ging zo ver, dat hij in de tuin van het klooster waar Benedictus verbleef, zeven naakte meisjes op hen afstuurde die, elkaar bij de hand houdend, lange tijd voor hun ogen in ringelrei dansten, om zo hun zielen tot oneerbare lust te doen ontvlammen.
De heilige man zag het vanuit zijn kluis en, bang dat met name zijn jeugdige leerlingen tot zonde zouden vervallen en beseffend dat het er alleen om ging hemzelf dwars te zitten, ging hij uit de weg voor de jaloezie. Hij stelde orde op zaken door alle kapellen die hij gebouwd had, over te dragen aan de oversten van de hun toegewezen broeders, en hij verhuisde, slechts enkele monniken meenemend, naar een andere plaats.
Nauwelijks was de man Gods de man die hem haatte, uit nederigheid uit de weg gegaan, of deze werd door de Almachtige verschrikkelijk getroffen. Toen die priester vanaf zijn balkon zag dat Benedictus was weggetrokken, en luidruchtig uiting gaf aan zijn blijdschap, stortte het balkon waarop hij stond in, hoewel de rest van zijn huis ongeschokt overeind bleef, en verpletterde Benedictus’ vijand.
Maurus, de leerling van de man Gods, vond dat hij dit onmiddellijk aan zijn eerbiedwaardige vader Benedictus diende te berichten. Deze bevond zich nog geen tien mijl ver. Hij zei tegen hem: ‘Kom terug, want de priester die u naar het leven stond, is dood!’
Toen Benedictus dat hoorde, brak hij uit in heftige weeklachten, niet alleen omdat zijn vijand was omgekomen, maar ook omdat zijn leerling zijn blijdschap over diens dood niet kon bedwingen. Ja, hij legde de leerling zelfs een boete op, omdat hij het bestaan had bij het overbrengen van een dergelijk bericht vreugde te tonen over de ondergang van een vijand.
(Uit: Gregorius de Grote, Dialogen. Het leven van Benedictus en andere heiligen)

Afrikaanse Spreekwoorden

Laat ons samenwerken, zeiden de mieren, dan kunnen wij een olifant verplaatsen.

Wie honing wil, moet moedig genoeg zijn om de bijen tegemoet te gaan.

dinsdag 22 december 2009

Het Leven Van Benedictus – Deel 1

Ik wil regelmatig uittreksels publiceren uit het “Bronnenboek van het Christendom” van Anton de Wit en Richard Steenvoorde. Het zijn teksten en auteurs die een stempel op de ontwikkeling van het christendom hebben gedrukt. De eerste bijdrage gaat over BENEDICTUS en komt uit het boek ‘Dialogen’ van paus GREGORIUS DE GROTE, vertaald door G. Bartelink en F. van der Meer.

Hoge bomen vangen veel wind. De grote kloosterstichter Benedictus, wiens Regel tot op de dag van vandaag geldt als een inspiratiebron voor goed leiderschap, ondervond dat regelmatig aan den lijve. Hij kreeg te maken met roddel en achterklap, pogingen om hem tot het kwade te verleiden, en zelfs moordaanslagen.
We weten dit dank zij de levensbeschrijving van Benedictus door paus Gregorius I (ca 540-604), ook bekend als Gregorius de Grote. Kerkvader Gregorius, wiens naam nog voortleeft in het gregoriaans, was erg onder de indruk van Benedictus en diens kloosterregel. Hij wijdde dan ook het gehele tweede boek van zijn hagiografische Dialogen aan hem. In onderstaand fragment komt de verholen en openlijke weerstand tegen Benedictus aan de orde, en de wijze waarop ‘de man Gods’ daarmee omging: kalm maar resoluut, zonder zichzelf tot wrok of vijandschap te verlagen.

Nadat de bekoring geweken was, bracht de man Gods uit het zaad van zijn deugden weliger vrucht voort, juist zoals een omgespit stuk land waar de doornstruiken zijn uitgewied. Door de faam van zijn uitnemende levenswandel werd zijn naam beroemd.
Niet ver van hem vandaan lag een klooster. Toen de vader van die gemeenschap overleed, kwam zij in haar geheel naar de eerbiedwaardige Benedictus en vroeg hem met aandrang haar overste te worden. Hij weigerde lange tijd en stelde zo de beslissing uit: zijn levenswijze en die van de broeders, voorspelde hij, zouden niet kunnen harmoniëren. Ten slotte echter liet hij zich verbidden en stemde toe.
Maar toen hij in dat klooster strikt vasthield aan de eerbiediging van de Regel en, anders dan voordien, niemand meer door ongeoorloofd gedrag van de rechte weg van de strikte wandel naar rechts of links mocht afwijken, begonnen de broeders die hij onder zijn hoede had genomen, in waanzinnige woede eerst zichzelf te verwijten dat zij hem als overste hadden gevraagd, want hun slinksheid botste voortdurend met zijn voorbeeldige rechtschapenheid. Toen zij inzagen dat onder hem het ongeoorloofde ongeoorloofd bleef, toen het hun speet dat ze hun gewone leven moesten opgeven, toen het hun hard viel om in hun aan het oude gehechte gemoed onder dwang iets nieuws te verwerken - verdorven lieden is het leven van de goeden altijd een doorn in het oog - begonnen zij een plan te beramen om hem te doden.
Zij werden het onderling eens en deden gif in zijn wijn. Toen hun vader Benedictus aan tafel zat, boden zij hem naar kloosterlijk gebruik de glazen beker met die dodelijke drank ter zegening aan. Hij strekte zijn hand uit en maakte er een kruisteken over, en door dat teken brak hij de beker, die hem op enige afstand werd voorgehouden. Het glas viel zo in scherven alsof hij, in plaats van over dat vat des doods een kruis te maken, er een steen tegenaan had geworpen.
De man Gods begreep onmiddellijk dat de beker een drank des doods had bevat, die het teken des levens niet had kunnen verdragen. Onmiddellijk stond hij op en sprak, met volmaakt rustig gelaat en ook innerlijk kalm, de verzamelde broeders als volgt toe: ‘De almachtige God, broeders, erbarme zich uwer: waarom heeft u mij dit willen aandoen? Waarom toch? Had ik u van tevoren niet gezegd dat uw levenswijze en de mijne niet harmoniëren? Gaat eropuit en zoekt u een vader naar eigen levensopvatting, want mij kunt u na zoiets volstrekt niet meer hebben.’
Daarop keerde hij terug naar zijn geliefde eenzame kluis, en woonde met zichzelf, alleen onder de ogen van Hem die schouwt uit den hoge.
(wordt vervolgd)
C.L.

De Zusters Annonciaden In Korbeek-Dijle – Deel 12

Week 2009-52 - Schoolfoto Christiane Van Geel

Christiane Van Geel bezorgde mij bijgaande foto. Het is de kleuterklas met zuster Richarda tijdens het schooljaar 1945-1946.
Op de foto van links naar rechts en van voor naar achter:
Eerste rij:
-Irène Bruggemans
-Maria Van Geel
-Francine De Greef
-Denise Van Hemelrijck
-
-
-
-
-Louis Van Neck
Tweede rij:
-
-Odette Mommaerts
-Theo Van Geel
-Victor Devan
-Georges Sterckx
-Willy Letellier
-
-Jozef Debontridder
Derde rij:
-Sieke Vanderwegen
-Maria Berthels
-Christiane Van Geel
-
-Victor Harlophe
-Jules Verstraeten
-Edgard Pelgrims
-Louis Goovaerts
Er zijn dus nog zeven kinderen die wij niet konden identificeren. Wie kan helpen?

Cyriel Letellier

Qoute van de week

(Gelezen In Tertio Van 9 December 2009)
“De bevrijding van het geloof en de traditie heeft niet altijd geleid tot meer tevredenheid, maar integendeel tot een wijdverspreide verwarring, angst en rancune. (…) Die priemende minaretten, die zwarte hoofddoeken zijn bedreigend omdat ze zout strooien op de wonden van zij die hun geloof verloren zijn.”
De Amerikaanse auteur en hoogleraar democratie, mensenrechten en journalistiek aan Bard College in New York Ian Buruma in De Morgen van 5-6 december.

Kerstmis

Een Opkikkertje van Hedwig van Peteghem
Het feest staat voor de deur. Misschien zal het zijn zoals andere jaren: gezellig bij elkaar, het licht binnen en de duisternis buiten. Of kan het ook een tikkeltje anders … wordt er iets nieuws geboren? Ik weet het: het zullen geen opvallend grootse dingen zijn, maar des te meer hartverwarmend. Een kind dat glimlacht zonder bijbedoelingen en zo onze ernstige gezichten ontgrimt en ontfronst: dat kan ons leven goddelijk maken. Zo kan elk vertederend gebaar de hardheid van het leven doorbreken, meer dan we ooit hadden kunnen vermoeden. Kerstmis brengt God dichterbij. Als een mens leeft hij mee met alles wat we meemaken en laat ons met kinderoogjes zien: alles komt wel goed. Een god als een kind - nog weinig betekenend en heel kwetsbaar - maakt ons duidelijk: Ik sta aan jouw zijde, vooral aan de broze kant. Daar kan je me tegenkomen, waar je pijn gestild wordt en waar je zwakheden gesterkt worden. Onberekend en ondoordacht komt hij uit een onverwachte hoek om ons leven een nieuwe dynamiek en nieuwe impulsen te geven. Als God mens wordt is het omdat wij een stukje god zouden worden: zijn beeld. Dit is geen fabeltje. Iedereen moet dat aan jou kunnen zien. Mensen zullen van je zeggen: Nice to meet you. Het leven wordt mooi als je mensen ontmoet die god in zich dragen. In mensen, aan de wieg van onze kwetsbaarheid, krijgt God een gezicht. Dat brengt licht in ons leven.
Naar welke mens je ook gaat, bezoek hem als een wijze en bied hem of haar dit lichtgevende geschenk aan. Zo gebeurt Kerstmis elke dag opnieuw.
Tot zover Hedwig Van Peteghem.

Vriendschap is

Een verfrissende regenbui
Alles aan elkaar vertellen
Bellen om een afspraak te maken
Elkaar gemeend gelukwensen
Beide voeten op de grond houden
De eeuwig brandende haard
Dezelfde vakantiewensen delen
Een standvastige koers varen
(Uit Het Grote Boek van de Vriendschap)

dinsdag 15 december 2009

Acht zaligheden plus één

zalig
die zegt zich te beteren
een andere weg te gaan.

zalig
die troost geeft
en bemoediging brengt.

zalig
die een hand geeft aan de lamme
mond is voor de stomme.

zalig
die een melaatse opneemt in zijn kring
een vreemde aanspreekt met zijn naam.

zalig
die kan lachen huilen
durft spreken kan zwijgen.

zalig
die uitziet naar wat komt
en niet hangt aan wat was.

zalig
die muren breekt
en grenzen uitwist.

zalig
die gelooft
in het visioen van vrede.

zalig
die zichzelf vindt
en God in zijn hart.

Peter Verhoeven

Geloof en wetenschap

(Gelezen In Tertio Van 2 December 2009)

Een uitspraak van Sabine Van Huffel, gewoon hoogleraar aan het departement Elektrotechniek van de faculteit Ingenieurswetenschappen van de K.U.Leuven, en een internationaal deskundige in de biomedische signaalverwerking: ‘God is veel groter en ongrijpbaarder dan wat wij met de wetenschap kunnen peilen.’

Overheidsgeld voor abortus?

(Gelezen In Tertio Van 2 December 2009)

Een van de grootste pijnpunten van Obama’s project de gezondheidszorg te hervormen, is dat federaal overheidsgeld mogelijk naar abortus kan gaan. Maar in de realiteit is dat niet zo duidelijk. Het ‘Hyde Amendement’, een wet die dateert van 1979, sloot abortus uit van ‘Medicaid’, de bestaande maar beperkte ziekteverzekering van de Amerikaanse federale regering voor mensen met een laag inkomen. In de loop der jaren stemde het Congres in met uitzonderingen op de wet. Zo betaalt Medicaid toch mee bij zwangerschapsafbreking in geval van verkrachting, incest of als het leven van de zwangere vrouw duidelijk is bedreigd.
In het huidige debat is dat een heet hangijzer. Vooral christelijk rechts stelt dat de hervorming van de ziekteverzekering uiteindelijk een steun in de rug is van het ‘pro-choicekamp’. De katholieke bisschoppen maakten eveneens hun bezorgdheid duidelijk, maar in de regel hoeden zij zich voor de verbale excessen van sommige tegenstanders van de president. Op 7 november werd de wet goedgekeurd met 220 tegen 215 stemmen in het door Democraten gedomineerde Huis van Afgevaardigden. Even daarvoor was een ‘abortus amendement’ aangenomen - dat abortus duidelijk uitsluit van de hervorming. Dat amendement werd goedgekeurd met 240 stemmen tegen 194, wat gold als een grote overwinning van het pro-lifekamp. Het hete debat moet worden overgedaan in de Senaat en de uitkomst daarvan is uiterst onzeker. (JAD)

Qoute van de week

(Gelezen In Tertio Van 2 December 2009)

“Als het over de islam gaat, dan zie je vooral onzekerheid en angst: het geweld wordt geminimaliseerd, je hoort dat je respect moet hebben voor religieuze gevoeligheden. Dat hoor je dan van mensen qui bouffent du curé tous les jours! Dan zeg ik : oké, maar dan eis ik respect voor álle religies, voor álle gelovigen, niet alleen voor degenen die dreigen met geweld.”
Mia Doornaert in gesprek met Tom Naegels in De Standaard van 28-29 november.

Euthanasiewet inperken, zeker niet uitbreiden

(Gelezen In Tertio Van 2 December 2009)

Uit een artikel van Peter Vande Vyvere
Naast het beducht zijn voor een geleidelijke uitbreiding van het toepassingsgebied van de euthanasiewet is er ook een wezenlijke reden waarom de katholieke ethiek zich in principe tegen euthanasie kant. De christelijke visie op lijden en dood is intiem verbonden met het lijden en de kruisdood van Jezus Christus. Voor gelovigen is die onlosmakelijk verbonden met de Verrijzenis. Het verrijzenisgeloof drukt uit dat ook in de diepste duisternis en de onmacht aan het kruis God aan de zijde van Jezus stond: Hij bevestigde het leven in diens opwekking. Als christenen gaan we ervan uit dat deze opwekking ook voor de mens is weggelegd. Dat neemt onze angst voor de dood niet weg en bespaart ons niet het bittere doorléven van onze stervensfasen, maar het voedt onze hoop dat God ons in de dood terzijde staat, dat we niet in het niets vallen, maar in zijn armen. Elk leven dat er is (of nog is), hoe zwak en broos ook, is door God gewild en daarom eindeloos kostbaar en beschermwaardig.
Ethisch berust de katholieke huiver voor euthanasie op het fundamentele gebod ‘gij zult niet doden’. Dat impliceert de ‘absolute’ beschermwaardigheid van het leven, van zijn conceptie tot zijn natuurlijk einde. Geneeskunde staat in functie van het leven - ter genezing of ter verzorging van het leven. Daarom gaan christenen radicaal voor de uitbouw van comfortverhogende palliatieve zorg en pijnstilling. Therapeutische hardnekkigheid is evenwel uit den boze.

De Zusters Annonciaden In Korbeek-Dijle – Deel 11

Week 2009-51 - Schoolfoto Angèle Van Geel

Christiane Van Geel bezorgde mij bijgaande foto. Het is het eerste en het tweede leerjaar met zuster Rachilda. De foto werd genomen tijdens het schooljaar 1938-1939. Dat is het laatste schooljaar dat er nog jongens zaten bij zuster Rachilda. Vanaf september 1939 is meester Jules Paeps in dienst getreden en hij nam de jongens van het eerste, tweede en derde leerjaar voor zijn rekening in de gemeentelijke jongensschool. 
Van links naar rechts op de foto:
Achteraan:
-Hilda Vleminckx
-Jef Vanderwegen
-Gaston Vandermueren
-Jef Mommaerts
-Leon D’Hondt
-Lucien Pelgrims
-Margriet De Bontridder
-Roza Darche
-Gilberte Vandenplas
-Irma Poeckens
Middenste rij:
-Louis Sterckx
-Maria Dewit
-Victor Vlasselaer
-Jules Vanbrusselen
-Frans Vermeulen
-Robert Lemmens
-Gilbert Coeckelberghs
-Simonne Dereymaeker
-Angèle Van Geel
-Rachel Dottermans
-Rosalie Devan
- ?
-Bertha Kriegels
-Maria Gauthier
-zuster Rachilda
Vooraan (zittend):
-?
-Frida Vanden Eynde
-François Vrijdags
-?
-Josée Ruelens
-Gusta Zwarts
-Paula D’Hondt
-René Mommaerts
-Lucienne Vandermueren
-?
-Ghislain Devijver
Zouden die twee onbekende jongens op de voorste rij Louis Ruelens en Emiel Van Caudenberg kunnen zijn? Dan blijven er ook nog twee onbekende meisjes. Kan iemand helpen?
Cyriel Letellier

Kerstvieringen 2009

Week 2009-51 - Kerstvieringen

Soep Op De Stoep Te Korbeek-Dijle

Op een mooie sabbat komt een jongen
bij zijn vader, een joodse rabbijn.
Woedend roept de jongen uit:
"nou vader, als ik God was zou ik het wel weten,
ik zou weten wat te doen met deze wereld.
Alles wat je hoort, ziet en leest:
armoede en bewapening, moord en verkrachting, milieuverontreiniging...
één grote troep is het allemaal.
Als ik God was, ik zou..."
De jongen krijgt geen kans om uit te spreken.
Zijn vader springt overeind
en zet de voordeur wagenwijd voor hem open.
"Bent u kwaad, vader," vraagt de jongen.
"Helemaal niet! Integendeel!," zegt de vader,
"Ik ben blij. Ga maar vlug de straat op, daar kun je meteen
met je werk beginnen..."
Op 20 december willen wij, de jongeren die zich voorbereiden
op hun plechtige geloofsbelijdenis, soep verkopen na de viering van 9u.
Dit heet soep op de stoep.
Zo willen wij ons steentje bijdrage om God te helpen wat meer
vrede in de wereld te brengen voor iedereen. ook de mensen die het
door eender welke omstandigheid, hier bij ons in België, moeilijk hebben.
Hopelijk mogen we jullie alvast hartelijk welkom heten om te genieten van
een heerlijke warme kom (of 2) soep.
Tot dan.


de teofielers

dinsdag 8 december 2009

De Zusters Annonciaden In Korbeek-Dijle – Deel 10

Christiane Van Geel bezorgde mij bijgaande foto, die genomen werd kort na de oorlog 1940-1945.

Week 2009-50 - 4 Zusters

Van links naar rechts:
Achteraan:
-waarschijnlijk een Hongaarse vluchtelinge die bij de zusters verbleef
-zuster Armella (de Moeder)
-zuster Richarda
-zuster Zelie
-zuster Rachilda
Vooraan:
-Annie Vancampenhout
-Maria Vancampenhout
-Christiane Van Geel
De vier zusters op de foto hebben tientallen jaren lang samen in Korbeek-Dijle verbleven en er gewerkt.

Cyriel Letellier

Chiro Kadee Viert Christus Koning 2009

Week 2009-50 - Christus Koning 2009 011 Week 2009-50 - Christus Koning 2009 006 Week 2009-50 - Christus Koning 2009 007 Week 2009-50 - Christus Koning 2009 009

Op zondag 22 november 2009 was het één-en-al CHIRO in de kerk van Korbeek-Dijle. Maria Maginelle, oud-chiroleidster, leidde de woord- en communiedienst. De Chiro en alle aanwezigen beleden hun geloof met volgende woorden:
Ik geloof in een God die ons draagt.
Ik geloof in de noodzaak van eenvoud.
Ik geloof in de noodzaak van leven in
gemeenschap om gelukkig te worden.

Ik geloof in mensen om mij heen
die bekommerd kunnen zijn,
zich durven laten raken door
wat er in deze wereld gebeurt.
Zo is God in ons midden.

Ik geloof in vergeven,
in het verzoenen van mensen.
Ik geloof in een God die er altijd is,
als je Hem nodig hebt,
zowel om te vragen als om te danken.
Ik geloof in mensen die elkaar
kunnen en durven vertrouwen.

Ik geloof in liefde tussen mensen.

Er werd ook veel gezongen, o.a.:

Ik blijf in Chiro geloven
en ik stuur een ballon naar boven,
want ’t is het teken, ’t is het verhaal
van kind’ren dat ik zing:
de Chiro, een uitdaging.

Veertien jongeren van de leiding legden samen hun engagementsverklaring af.

C.L.

Project Advent 2009 Bertem

Advent

Zoals elk jaar wordt tijdens de advent door de VZW Welzijnszorg bijzonder veel aandacht besteed aan sociale problemen in onze directe omgeving.
Welzijnszorg bestrijdt armoede en uitsluiting in Vlaanderen en Brussel.
Dit jaar heeft Welzijnszorg gekozen voor het thema: “Werkt armoede weg”

Niemand droomt ervan om werkloos of arm te worden.
Toch is dit de harde realiteit voor heel wat mensen.
1,5 miljoen Belgen leven met een armoederisico.
Armoede wegwerken wordt dé grote uitdaging van deze campagne.
Werk is de beste garantie om uit de armoede te geraken.
Maar werk alleen volstaat niet.
Want ook mensen die werken, leven soms in armoede.
Welzijnszorg streeft naar meer jobs, met een volwaardig loon en op maat van mensen in armoede. Bovendien hebben ook mensen die niet (meer) kunnen werken, recht op een waardig inkomen.

Als concreet project willen de parochies Bertem, Leefdaal en Korbeek-Dijle
de  “Boerderij De Brabander” steunen.
Bij voorbaat  dankjewel voor uw medewerking en financiële steun.

Boerderij De Brabander 
Leedse Vroente 6 te Kersbeek-Miskom 
016  77 14 80             www.boerderijdebrabander.be

Gaat de boer op
Verscholen in het Weidse Hageland, tussen groen en graan, ligt Boerderij de Brabander.
Het motto van onze kleinschalige sociale werkplaats luidt: duurzame tewerkstelling.
Bij ons bloeien: een bakkerij, een groendienst en een groentetuin.
Momenteel verschaffen wij werk aan meer dan twintig laaggeschoolde,
langdurig werkloze mensen uit de regio.
Zij krijgen bij ons meer dan een job in de bakkerij, groentetuin of groendienst.
We bieden hen ook een degelijke arbeidsbegeleiding met oog voor sociale en individuele ontplooiing.
Wie helemaal geen kans meer maakt op de arbeidsmarkt, kan terecht in ons arbeidszorg project .
Deze mensen draaien, op hun eigen ritme, mee in onze bakkerij of tuinproject.
Wij geven hen werk en zorg op maat.
De Brabander zaait, kneedt, snoeit en groeit.
De Brabander gaat mee met zijn tijd.
Hedendaagse vormen van dynamiek en maatschappelijke tendensen worden gevolgd.
Dit resulteert regelmatig nieuwe projecten.

Bakkerij

1
Ambachtelijk, biologisch
Wij halen dagelijks honderden broden, koeken, pizza's en groentetaarten uit onze ovens.
Ze worden allemaal ambachtelijk gemaakt.
Met onze bakkerij produceren we een heel gamma van biologische producten.
Wil (bio -)brood, iets hartigs of zoiets, dan kan je dit komen kopen in onze winkel of bestellen via onze site of via voedselteams, broodrondes, Hoeven mobile, ..... . Zij leveren onze producten aan huis.
Je kan ook grote hoeveelheden bij ons bestellen.
Broodjes, pizza's, falouchen, feestbroden, ... doen het bijzonder goed op recepties of feesten en vliegen de deur uit.
Wie een receptie of feest geeft, is bij ons dan ook een graag geziene gast.

Groentetuin

2
In de Velpe- vallei verbouwen we bio- groenten .
In de serre aan huis wordt het plantgoed opgekweekt.
Nadien verhuizen deze plantjes naar het veld waar ze groeien, bloeien en geoogst worden.
Een gedeelte van deze oogst gaat regelrecht naar onze huisbereide pizza’s of geurige groentetaarten.
De rest verkopen we kraakvers in onze thuiswinkel of via de Hartenboer, voedselteams, ...
We zaaien niet alleen groenten maar ook kennis.
Scholen en andere geïnteresseerden kunnen een dagje komen meewerken op het veld.
Onze werknemers vertellen vol liefde over het waarom van een groenbemester of het belang van composteren en het zelf maken van deze compost

Groendienst

3
Handmatig, Ecologisch
Gemeenten, OCMW’ s , natuurbeheer en andere openbare diensten doen regelmatig een beroep op onze groendienst.
Intensieve handmatige arbeid is immers onze specialiteit. Waar grote machines niet geraken, komt onze groendienst tot haar recht. Dagelijks bindt de groenploeg de strijd aan met onkruid, hoog gras, dichtgeslibde beken en grachten, ... Geen zwerfvuiltje is veilig voor onze handen.
Zo brengen we een Hagelands natuurschoon meer tot leven

dinsdag 1 december 2009

Klein Belgisch Woordenboek Van G. D’urnay

(Gelezen In Tertio Van 18 November 2009)
Armoede: Straks Kun Je Alleen Nog In De Kempen In Weelde Baden.
Griepcommissaris: Spuiter.
Inspuiting: Kost Meer Dan Een Prikje.
Respect: Moet Opgebracht Worden, Meestal Door Anderen.
Revolverheld: Kieken Dat De Haan Overhaalt.
Volksraadpleging: Grote Organisatie Om Nee Te Zeggen.
Voorstanders: Mensen Die Ergens Achter Staan.
Spreuken
Hier Vloekt Men, Wij Kijken Televisie.
Wie Voor Eigen Deur Veegt, Heeft Geen Poetsvrouw.
Vragen Voor Interviews
(Speciaal Voor Tv-Quiz) Naar Welk Land Is De Mexicaanse Griep Genoemd?
Goed, Het Debat Over De Immigratie Is Nu Op Gang Gekomen, Kunnen Wij Nu Weer Over Voetbal Praten?

Quote Van De Week

(Gelezen In Tertio Van 18 November 2009)
“Ik Ga Nog Steeds Naar De Bidkapel Van De Antwerpse Kathedraal Om Een Kaars Te Branden. Het Is Een Mooi Symbool Dat In Alle Religies Terugkomt, Een Teken Van Hoop, Van Het Licht In De Duisternis. Het Helpt Me Als Ik Even Tot Inkeer Wil Komen.”
Comedienne En Actrice Els De Schepper In De Morgen Van 14-15 November.

Eén God, drie religies

Vandaag laten we Herman Frijlink vertellen over David en de Davidsster.
David was koning van het oude Israël van 1012 v.C. tot 972 v.C.. David veroverde Jeruzalem en maakte er de hoofdstad van. Daarnaast is hij bekend als dichter. Veel van de Psalmen uit het gelijknamige Bijbelboek heten ‘van David’ te zijn. Dat betekent echter niet dat hij al die teksten zelf heeft gedicht. Hij en zijn nakomelingen zijn voor joodse gelovigen het symbool van het verbond tussen God en het volk van Israël. Voor christenen is hij een voorouder van Jezus Christus. De herkomst van de naam David is niet duidelijk. Sommige geleerden menen dat David boezemvriend betekent. Anderen houden het op aanvoerder of held.
David was de zoon van een herder en kwam als jongeman in dienst van Saul, de eerste koning van Israël. Hij had al snel een vooraanstaande positie aan het hof van koning Saul omdat hij de koning tot troost was met zijn zang en muziek en vooral omdat hij er in slaagde de Filistijnen, vijanden van Israël, te verslaan door hun kampioen, de reus Goliath, te doden. Toen zowel koning Saul als zijn zoon Jonathan, Davids boezemvriend, gesneuveld waren op het slagveld werd David koning van Israël.
De Davidsster is het joodse symbool dat bestaat uit twee gelijkzijdige driehoeken die elkaar kruisen zodat er een ster met zes punten ontstaat. In het Hebreeuws heet de ster Magen David. Dat betekent ‘Schild van David’. Het teken is overal terug te vinden waar joden zijn: op synagogen, grafstenen, huizen en andere gebouwen, en ook in winkels, zoals bijvoorbeeld in Antwerpen. De zeshoekige ster is eveneens terug te vinden op de vlag van de staat Israël. De Davidsster is voor de joden wat het Kruis is voor de christenen en de Halve Maan voor de islam. Deze zeshoekige ster is niet altijd het typisch joodse symbool geweest dat het nu is. Pas in de 17de eeuw kwam de Davidsster in gebruik als het typerende symbool van het jodendom. Voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog verplichtten de Duitsers de Joden in alle landen waar ze de macht hadden tot het dragen van de Davidsster, voorzien van het woord ‘Jood’.
Tot zover Herman Frijlink.

Oud-Strijders Van Korbeek-Dijle

Rachel Dottermans bezorgde mij bijgaande foto. Hij werd genomen ergens tussen de jaren 1966 en 1970. Naast Oud-strijders (of hun echtgenote) staat er ook het toenmalige gemeentebestuur op.

Week 2009-49 - oudstrijders 
Steeds van links naar rechts:
Bovenste rij:
-raadslid Maurits Fagot (1925-1995)
-schepen Constant Berthels (1908-1994)
-burgemeester Louis Vandermueren (1930-2009)
-oud-strijder 40-45 Jules Vanderlinden (1911-1997)
-O.S. 40-45 Jules Vermeulen (1911-2002)
-O.S. 40-45 Frans Bruggemans (1903-1977)
-O.S. 40-45 François Van Neck (1908-1983)
-raadslid en O.S. 40-45 Jan Baptist Letellier (1920-1996)
-raadslid Marcel Devijver (1910-1985)
-schepen Gustaaf Haine ontbreekt op de foto
Middenste rij:
-O.S. 40-45 Kamiel Bruggemans (1914-1996)
-raadslid Louis Crabbé (1903-1994)
-O.S. 40-45 Frans De Greef (1901-1982)
-O.S. 40-45 Albert Vanderlinden (1919-2001)
-O.S. 40-45 Kamiel Van Geel (1907-1989)
-O.S. 40-45 Frans D’Hont (1901-1971)
-O.S. 40-45 en vaandrig Constant Vanderstappen (1907-2001)
-O.S. 40-45 Willem Vanderstappen (1910-1980)
-O.S. 40-45 Alfons Carels (1909-1989)
-O.S. 40-45 Prosper Poeckens (1902-1990)
Zittend:
-O.S. 14-18 Karel Ruelens (1893-1970)
-O.S. 14-18 Karel Gauthier (1890-1985)
-O.S. 14-18 Kamiel Coeckelberghs (1892-1971)
-Celine Vanderwegen (1894-1982), weduwe van O.S. 14-18 Theofiel Vanden Eynde (1891-1966)
-Aline Van Geel (1897-1981), weduwe van O.S. 14-18 Ferdinand Vandermueren (1892-1961).

Ik wil nog een kleine anekdote vertellen. Rarebekkentrekker en fantast Constant Vanderstappen (Stakke Schoen) pakte, na de oorlog, graag uit met zijn ‘heldendaden’ tijdens de oorlog. Bij ons thuis (op Ormendaal) rond de Leuvense stoof vertelde hij in geuren en kleuren volgend verhaal: In 1940 was hij krijgsgevangen genomen door de Duitsers, naar Duitsland gevoerd en daar tewerkgesteld op een boerderij. Op een zekere dag was hij aan ’t ploegen met een koppel paarden. Een Duitse soldaat kwam hem controleren op het veld. Die controle beviel Stakke niet. Hij kreeg ruzie met de Duitser. Op de duur raakten zij slaags. Stakke haakte bliksemsnel een ‘onschaa’* af, sloeg daarmee de Duitser neer, wierp hem in de ploegvoor en ploegde hem onder. Voilà, opgeruimd staat netjes! Het was toen bij ons een beetje de zoete inval want Stakke was amper klaar met zijn verhaal of Julie Vandezande (Deulleke) kwam binnen. Op een verbaasde toon riep zij uit: “Wa ne pestoeër es ie na oont preike?” Over pastoors en preken wist Deulleke alles. Zij was getrouwd met Pestoeër van den Dars. Op de uithoek Ormendaal woonden toen een heleboel sympathieke mensen die misschien wat raar overkwamen. In het Dorp stond men een beetje wantrouwig tegenover alles wat van den Dries kwam (Ormendaal is een stuk van den Dries). Als er nieuws verteld werd dat afkomstig was van iemand van Ormendaal, zei men: “Ge moet eut ni voets vertelle-n-è, want het komt van den Dries.”
* Voor ‘onschaa’ zie mijn boek ‘Een Geschiedenis van Korbeek-Dijle’ blz.289.

Cyriel Letellier

Dag Van Het Kind

Je Lag Zo Zacht In Mij Geborgen
Tot Het Vroege Licht
Van Deze Nieuwe Morgen
Onthulde Ons Je Lief Gezicht.

Nu Je Vredig Ligt,
Zachter Dan De Morgen
In De Armen Van De Zon Geborgen,
Aan Mijn Hart Zo Dicht,

Weet Ik: Je Bent Van Deze Morgen
Zelf Het Vredig Nieuwe Licht.
In Een Wereld Vol Van Zorgen
Heb Jij Weer Hoop Bericht.

Je Bent De Liefde, Nieuw Geboren,
Waarvoor Alle Verten Opengloren!

Emmy Swerts