dinsdag 24 februari 2009

Het Gemeentelijk Onderwijs Te Korbeek-Dijle - Deel 11

zie ook delen 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 en 10: http://korbeek-dijle.blogspot.com/search/label/Gemeentelijk%20Onderwijs
11. Maria Van Meerbeek
De opheffing van de vrije meisjesschool in september 1968 had als gevolg dat de gemeenteschool gemengd werd. Er kwam plots behoefte aan een naailerares. Maria Van Meerbeek (echtgenote van Roger Vanhoven), regentes snit en naad, werd aangesteld tot “bijzondere leermeesteres in het naaionderwijs”.
Onderstaande foto is het 1ste, 2de en 3de leerjaar in het schooljaar 1973-1974.

Op de foto, steeds van links naar rechts:
Bovenste rij: Juffrouw Maria Van Meerbeek, Philip Standaert, Marc Sterckx, Els Vanhoven, Hilde Servaes, Patrick Berthels, Benny Van Neck, Patrick Standaert, Luc Goossens, Herman Vandermueren en meester Roger Vanhoven
Middenste rij: Gert Vlasselaer, Rita Leys, Marc Berthels, Joël Vanderveken, Jan Vanhoven, Hans Neckebrouck, Kris Van Asbroeck, Veerle Letellier, Sonia D’Hont en Inge Letellier
Onderste rij: Gerda Dewit, Patrick Vanderlinden, Wilfried Vandenplas, Karin Goossens, Hilde Vranckx, Nadine Rentmeesters, Viviane Milis, Stany Schol, Herman Vanhoven en Emiel De Greef.
De tweede foto werd één jaar later genomen. Het is het 1ste en 2de leerjaar in het schooljaar 1974-1975.

Weerom van links naar rechts:
Bovenste rij: Juffrouw Maria Van Meerbeek, Nadine Rentmeesters, Lieven Blockx, Bart Vandermueren, Roger Vanderseypen, Luc Vranckx, Hans Dewit, Hilde Neckebrouck en meester Roger Vanhoven
Middenste rij: Karin Goossens, An Van Asbroeck, Carine Sterckx, Nancy Vanderveken, Inge Letellier, Gerda Dewit en Hilde Vranckx
Onderste rij: Emiel Vanbegin, Dirk Michiels, Emiel De Greef, Herman Vanhoven en Koen Michiels.

Cyriel Letellier

‘Ik word steeds meer christen’

Uit een artikel van Jan Glorieux:
Rachel Lu Yan (38) is een katholieke Chinese, gehuwd met Peter Xiao Shun Liu en moeder van Samuel. Ze woont al elf jaar in België en werkt voor de Verbieststichting in Leuven. Door haar leven hier voelt ze zich steeds meer christen worden.
Rachel Lu Yan was geëngageerd in de kerk van Shanghai en belandde in Birmingham omdat de bisschop haar in 1996 vroeg in Europa ‘Christian Education’ te gaan studeren. Nadien kreeg ze de kans in Leuven verder te studeren en te doctoreren met de steun van de Verbieststichting. Ze leerde behalve Nederlands ook Frans, ook omdat ze van talen houdt.
Jan Glorieux laat nu Rachel Lu Yan zelf aan het woord:
“Ik liet mij op mijn 21ste dopen en koos als doopnaam ‘Rachel’.
In 2005 had ik de eer om voor kardinaal Godfried Danneels te tolken op zijn reis naar China.
Elk jaar kennen veel Chinese bisdommen een duizend bekeringen. Aan de zondagsviering wordt massaal deelgenomen. Daardoor heb ik vaak heel grote groepen van catechumenen, ouders en kinderen, wanneer ik in China vorming geef. Dat verklaart meteen ook waarom het aantal roepingen in China hoge toppen scheert. Daar ben je als religieus of religieuze bijna oud als je veertig bent. Maar de eenkindpolitiek van de regering laat zich wel voelen: ouders zien hun enige kind uiteraard niet graag priester of religieuze worden.
De kerk speelt een belangrijke rol, en niet alleen in religieus opzicht. Ik zie hoe katholieke instellingen basisscholen bouwen, weeskinderen opvoeden, zieken verzorgen... Op die manier bouwt ze sterk mee aan een nieuwe samenleving. Doordat ze met nieuwe problemen wordt geconfronteerd, vraagt zelfs de communistische regering medewerking van religies om de traditionele culturele waarden te promoten en de harmonie in de samenleving te herstellen. Daarom kan je spreken van de ‘gouden decennia van evangelisatie’.
Maar we staan voor talrijke uitdagingen, ook omdat de christenen een minderheid vormen in het land. Amper één procent van de bevolking, zo’n tien miljoen mensen, is katholiek. De kerk moet daarom vechten tegen het wantrouwen van de overheid, tegen de eigen armoede en die van haar gelovigen en omgaan met conflicten tussen ondergrondse en ‘officiële’ kerkgemeenschappen.”
C.L.

Weerspreuk: Sint-Walburgis

25 februari en 1 mei: Regen in Sint Walburgisnacht Heeft steeds de kelder vol gebracht.
Eens per jaar, in de Walburgisnacht, tussen 30 april en 1 mei, vliegen toverkollen op hun bezems naar de heksensabbat in het Harzgebergte. Het is de laatste nacht waarin het duister heerst, in mei neemt het licht het regime over. De koppeling van Walburgis aan die heksensabbat vindt zijn oorsprong in het toeval dat een Beierse bisschop haar op de eerste mei tot heilige verhief - vroeger mochten bisschoppen dat - wat haar in een deel van Duitsland een extra feest op die datum verschafte.
Walburgis of Walburga stamde alweer uit een Angelsaksische adellijke familie waarin de heiligheid als een virus rondging. De geloofsverkondigers Sint-Willibald en Sint-Wunibald waren haar broers, de heilige Lioba was een nicht en Bonifatius, de apostel van de Duitse en Friese gewesten, een oom. Het was haast niet te vermijden dat Walburgis de religieuze kant opging, en ja, abdis zou ze ook nog worden, maar evengoed week haar leven af van het standaardrelaas. Engeland hoefde toen, in de achtste eeuw, niet meer voor het christendom te worden gewonnen. De evangelisatie had zich verplaatst naar het vasteland, waar de Engelse en Ierse missionarissen handen tekort kwamen. Daarom vroeg Bonifatius of Walburgis en Lioba wilden overkomen, wat in die tijd niet zonder gevaar was. Maar de jonge vrouwen voelden wel voor pionierswerk, staken bij vliegende storm de Noordzee over en reisden met een kar naar de Duitse binnenlanden. Soms gescheiden, soms vereend leidden zij patrouilles van nonnen ter ondersteuning van de geloofshelden, tot ze in Beieren een door Wunibald gesticht dubbelklooster voor mannen en vrouwen betrokken. Net rond dat jaar werd oom Bonifatius met een vijftigkoppige monnikenkaravaan vermoord.
Dat Walburgis tot hoofd van beide kloosters werd gekozen, bevestigt dat zij als vrouw een zeldzaam hoog aanzien bezat. Ze kon organiseren, hield eens per week in het mannenklooster lezingen over bijbelkennis en zette tal van activiteiten op touw, vooral op onderwijsgebied. Een kostschool die zij stichtte werd een brandpunt - vermoedelijk het eerste! - voor de opleiding van jonge vrouwen. Na die beschavingsarbeid vele jaren te hebben verricht overleed zij op 25 februari 779.
Haar school en abdij in Eichstätt bleven bestaan en bezitten sinds 1852 zelfs dochterhuizen in de Verenigde Staten. Anders dan de meeste heilige vrouwen uit haar tijd is Walburgis dus niet verschrompeld tot een devotieprentje. Onder haar schutse zijn nog honderden vrouwen, benedictinessen, actief.
(Uit Alle Heiligen van Wim Zaal)
C.L.

dinsdag 17 februari 2009

Het Gemeentelijk Onderwijs Te Korbeek-Dijle - Deel 10


10. De meisjes en de kleuters gaan over naar de gemeenteschool
De vrije meisjesschool van de zusters Annonciaden van Huldenberg, die een kleuterklas omvatte, werd opgeheven vanaf het schooljaar 1968-1969. De kleuterklas werd overgenomen door de gemeenteschool. Op de gemeenteraad van 23.8.1968 werd Gerda Broeckx (°Leuven 1948), wonende te Heverlee, met ingang van 1.9.1968 benoemd tot kleuteronderwijzeres. Pas op de gemeenteraad van 14.2.1969 werd er officieel beslist de kleuterafdeling van de opgeheven vrije school toe te voegen aan de bestaande gemeentelijke school, met terugwerkende kracht vanaf 1.9.1968. De kleuterklas bleef ondergebracht in de gebouwen van de vrije school.
Op 23.12.1969 beslist de gemeenteraad de 5-dagenweek in te voeren in de gemeenteschool vanaf 1.1.1970.
Gedurende de maand september 1970 werd het vereiste minimum van 31 kleuters om de kleuterklas te splitsen gemiddeld overtroffen. Bijgevolg besliste de gemeenteraad van 10.10.1970 tot de onmiddellijke ontdubbeling en werd Eliane Reniers uit Kessel-Lo (°Leuven 1950) benoemd in tijdelijk verband als tweede kleuterleidster. Op de gemeenteraad van 12.10.1972 werd zij benoemd in vast verband.
Op onderstaande foto staan de twee juffen en alle kleuters tijdens het schooljaar 1971-1972.


Op de foto, steeds van links naar rechts:
Bovenste rij: Juf Eliane Reniers, Koen Michiels, Hans Dewit, Pierre Cambier, Caroline Cambier, Hilde Vranckx, Bart Vandermueren, Geert Taghon, Emiel De Greef, Luc Vranckx en juf Gerda Broeckx
Tweede rij: Gerda Dewit, Hilde Servaes, Luc Goossens, Joël Vanderveken, Rita Leys, Jan Vanhoven, Patricia Michiels, Patrick Vanderlinden en Herman Vanhoven
Derde rij: Martine en Christine Saenen, Bart Penninckx, Sonia D’Hont, Fabienne Debontridder, Nadine Rentmeesters, Veerle Letellier en Inge Letellier
Zittend vooraan: Rudi Michiels, Nancy Vanderveken, Wilfried Vandenplas, Ella Coopmans, Karin Goossens, Carine Sterckx, Danny Taghon en Emiel Vanbegin.
Bij jonge vrouwen is bevallingsverlof een geregeld terugkerend gegeven. Magda Vanwezer (+) uit Bertem, Hilde Mommaerts uit Leuven en Danielle Peeters uit Neerijse zijn enkele namen die meermaals terugkwamen als vervangster van een kleuterleidster met bevallingsverlof of gewoon ziek. Tijdens de lange periode van 1.10.1976 tot 30.6.1977 was Eliane Reniers met verlof zonder wedde. Danielle Peeters (°Neerijse 1953) heeft haar toen vervangen. Zij werd later vast benoemd. Want Eliane Reniers is bij de overstap naar Bertem in september 1977 met het onderwijs gestopt. Gerda Broeckx en Danielle Peeters zijn meegegaan naar Bertem en hebben er nog vele jaren gefunctioneerd. Gerda ging met pensioen op 1.9.2008 en Danielle krijgt terbeschikkingstelling voorafgaand aan het pensioen op 1.4.2009.
Cyriel Letellier

Weerspreuk: Sint-Matthias

24 februari: Sint Mathijs breekt het ijs.
Christus was als een planeet omgeven door een ring van twaalf apostelen met daaromheen een krans van 72 discipelen. Door het verraad en de zelfmoord van Judas Iskariot bleven maar elf apostelen over en, misschien geïnspireerd door de twaalf stammen van Israël, deed Petrus na de hemelvaart van Christus het voorstel om het oude aantal weer vol te maken met één van de discipelen. Het zou iemand moeten zijn die zoveel mogelijk wonderen en toespraken had bijgewoond, opdat hij uit eigen aanschouwing kon getuigen. Men vond twee goede kandidaten, Barnabas en Matthias. De apostelen baden en lieten toen het lot beslissen, dat Matthias als vervanger van Judas aanwees.
Als toegevoegde apostel deelt hij maar half in de glans en de legendenrijkdom van de anderen, zijn leven en dood spelen zich af in een schemergebied. Dat hij jarenlang in Judea heeft gemissioneerd, komt in alle bronnen voor, maar vervolgens signaleert de ene overlevering hem in Ethiopië, de andere in de Balkan, de derde bij de Kaspische Zee, en over zijn marteldood zijn de gegevens niet minder tegenstrijdig. Tenslotte heeft men er twee gecombineerd: een halve steniging gevolgd door een hele onthoofding, jaartal onbekend. Verder zijn de anekdoten over Matthias (een blindmakend brouwsel in naam van Christus drinken zonder blind te worden, dat soort verhalen) allemaal ook over andere heiligen bekend. Typerend voor zijn situatie is dat zelfs zijn feest kan veranderen, want in de schrikkeljaren schuift het een dag op. Vereerd wordt hij voornamelijk in Duitsland doordat keizerin Helena (18 augustus) zijn relieken van Jeruzalem naar Trier overbracht, in haar tijd een belangrijke stad, waar ze nog rusten in de Matthiasabdij.
(Uit Alle Heiligen van Wim Zaal)
C.L.

Maria Lichtmis 2009

Op zondag 1 februari 2009 verzorgde KVLV-Korbeek-Dijle de eucharistieviering in de Korbeekse parochiekerk. Deze viering stond uiteraard in het teken van het licht.
Bij de zegening van de kaarsen bad de priester:
Klein en nietig is het licht van een kaarsje, maar als het duister is rondom, wordt het als een ster in de nacht.
Eén vonkje van geloof kan het begin zijn van een groot vuur.
Een waakvlam van liefde brengt vroeg of laat geluk. Goddelijk licht is niet te doven.
God, Gij zijt de bron en het begin van alle licht. Zegen deze brandende kaarsen. Zegen deze mensen, klein en groot.
Zij willen Uw licht in hun hart dragen. Mogen deze kaarsen ons eraan herinneren dat Gij ons licht en onze vreugde zijt en mogen zij licht en warmte brengen in onze gezinnen.
Hierbij enkele sfeerbeelden.



woensdag 11 februari 2009

Liefde is… …op zondag samen naar de kerk gaan

liefde_zondag_kerk

Het Gemeentelijk Onderwijs Te Korbeek-Dijle - Deel 9

zie ook delen 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 en 8: http://korbeek-dijle.blogspot.com/2008/11/het-gemeentelijk-onderwijs-te-korbeek.html, http://korbeek-dijle.blogspot.com/2008/11/het-gemeentelijk-onderwijs-te-korbeek_12.html, http://korbeek-dijle.blogspot.com/2008/11/het-gemeentelijk-onderwijs-te-korbeek_26.html, http://korbeek-dijle.blogspot.com/2008/12/het-gemeentelijk-onderwijs-te-korbeek.html, http://korbeek-dijle.blogspot.com/2008/12/het-gemeentelijk-onderwijs-te-korbeek_10.html, http://korbeek-dijle.blogspot.com/2008/12/het-gemeentelijk-onderwijs-te-korbeek_31.html, Het Gemeentelijk Onderwijs Te Korbeek-Dijle - Deel 8

9. Roger Vanhoven

Met ingang van 7.1.1963 wordt Roger Vanhoven uit Kessel-Lo (°Leuven 1942) door het schepencollege aangesteld als onderwijzer. De gemeenteraad van 8.2.1963 benoemt hem vanaf 9.2.1963. Meester Roger trouwde met regentes Maria Van Meerbeek, eveneens uit Kessel-Lo, en zij bouwden een nestje in Korbeek-Dijle. Daar kregen zij vijf kinderen: Els, Jan, Herman, An en Kristel. Roger Vanhoven werd muzikant bij de fanfare Sint-Cecilia van Korbeek-Dijle. In een crisisperiode van deze fanfare, in het midden van de jaren 70, heeft hij een belangrijke bijdrage geleverd om bij de jeugd opnieuw interesse te wekken voor de fanfaremuziek. Hij trad ook op als leraar notenleer. Mede dank zij meester Roger is de fanfare er weer bovenop gekomen.
Onderstaande schoolfoto werd genomen tijdens het schooljaar 1973-1974, bij een bezoek aan de kazerne van Heverlee.
Schoolfoto Paeps-Vanhoven
Van links naar rechts:
-staande: Magda Vandermueren, meester Paeps, Gert Vlasselaer, Philip Berthels, Philip Standaert, Hans Vandermueren, Rudi De Bontridder, Jos Berthels, Els Vanhoven, Ria Servaes, Marc Sterckx, Karine Berthels, Benny Van Neck, Anne van Lierop, Kris Van Asbroeck, Johan Van Asbroeck, Herman Vandermueren, Patrick Berthels, Tony Vranckx en meester Vanhoven
-geknield: Hilde Servaes, Patrick Standaert, Veerle Letellier, Hans Neckebrouck, Luc Goossens, Gerda Dewit, Joël Vanderveken, Inge Letellier, Patrick Vanderlinden, Jan Vanhoven, Stany Schol, Sonja D’Hont, Herman Vanhoven, Nadine Rentmeesters, Karine Goossens, Marc Berthels, Emiel De Greef, Wilfried Vandenplas, Hilde Vranckx, Rita Leys, Viviane Milis en Reinilda Milis.
Bij de pensionering van Jules Paeps, op 1.9.1975, werd Roger Vanhoven tot schoolhoofd benoemd.
Op 1.9.1978 werd de school van Korbeek-Dijle opgeheven en ging meester Roger over naar de gemeenteschool van Bertem.
Hij werd daar directeur op 1.9.1984. Op 1.4.2002 ging hij met pensioen, na enkele jaren terbeschikkingstelling voorafgaand aan het pensioen. Te jong nog overleed hij reeds op 10.7.2006.
(wordt vervolgd)

Cyriel Letellier

Een Geschiedenis Van Korbeek-Dijle

Onder deze titel heb ik al de familie- en geschiedkundige bijdragen die ik publiceerde in Kerk en Leven vanaf 2004 tot en met 1 oktober 2008 als boek gebundeld. Het is een turf geworden van 300 bladzijden op A4-formaat (210 x 297) met meer dan 100 kleurenfoto’s. “Korbeekse Senioren in de Kijker” en “Geschiedenis van de Korbeekse Straten” vormen de hoofdbrok, samen goed voor 154 bladzijden. Verder heb ik mijn uitstapjes in Bertem en Leefdaal en andere bijzondere artikels over de zusters Annonciaden, de pastoor, de kerk, oude pachthoven, het dialect, soldaten van Napoleon, 100-jarigen, de Dijlevallei, Expo ’58, beau monde, en nog meer, niet vergeten.
Je kan het boek bestellen door overschrijving van 30,00 euro op rekening 000-0424484-12 van C. Letellier, Nijvelsebaan 207, 3060 Korbeek-Dijle. Ik bezorg je dan het boek aan huis (in Groot-Bertem, of binnen een straal van 5 km). Ofwel mag je het boek bij mij thuis komen halen en ter plaatse 30,00 euro betalen. Het boek is beschikbaar.
Veel leesgenot.
Cyriel Letellier

woensdag 4 februari 2009

Sensationalisering Nefast Voor Religieus Nieuws

Gelezen In Tertio Van 21.1.2009 - Uit een artikel van Jos Vranckx:
De ‘sensationalisering’ van de Vlaamse media is nefast voor al wat levensbeschouwing, ethiek, religie en kerk betreft. Positieve verhalen of opiniestukken over wat het christelijke geloof kan betekenen voor deze tijd hebben in zulke context weinig kans, maar bij verdachtmakingen schieten de redacties meteen in actie.
Een van de oorzaken van deze eenzijdigheid is het profiel van de gemiddelde Vlaamse journalist, zoals blijkt uit een enquête van de Universiteit Gent. Een meerderheid (61 procent) is niet religieus, tegenover bijna een kwart (23 procent) dat zich ‘christelijk gelovig maar niet katholiek’ noemt en 15 procent katholieken. Het onderzoek bevestigt het links-progressieve profiel van de gemiddelde journalist: 54 procent stemde in 2007 voor SP.A-Spirit of Groen!.
Deze sociologische ongelijkheid is een bijkomende factor in de kortsluiting tussen de media en een belangrijke onderstroom van de Vlaamse publieke opinie. Niet te verwonderen dat lezers afhaken en hun gerief zoeken bij websites of weblogs.

‘Door beperkt te horen ben ik beter gaan luisteren’

Gelezen In Tertio Van 14.1.2009 - Uit een artikel van Katrien Verreyken over radiomaker Michel Follet:
Door zijn gehooraandoeningen houdt Michel Follet het meest van muziek waar geen enkele vorm van ritme inzit, melodische muziek die naar stilte neigt. Ik laat Michel Follet zelf aan het woord:
“Hoe meer je je in stilte hult, hoe meer je merkt dat er te veel auditieve prikkels in onze wereld zijn. In Die Grosse Stille, de documentaire over de kartuizermonniken van La Grande Chartreuse, viel me extra op hoe geluid echt door merg en been kan gaan, als het plots de stilte doorbreekt.
Religies manen in de regel aan tot stilte. Ik hou wel van verstilde liturgie. Na de communie hoeven ze voor mij niet meteen een bezinningstekst af te dreunen, maar mag een pauze worden ingelast. Ook na de homilie moet er even een stilte zijn om de boodschap te laten doordringen.Ik ben nogal traditioneel. Ik hou van gregoriaanse gezangen en een strakke liturgie. Ik woon al eens graag een Latijnse mis bij. Ik ben lid van het parochieteam omdat ik nu eindelijk tijd heb om me daarvoor te engageren. Ik ben verantwoordelijk voor de lectoren. Ik heb mijn eigen kleine kijk op de dingen en hoop iets waardevols bij te dragen.”
C.L.

Amerikaanse katholieken verdeeld over president Obama

Gelezen In Tertio Van 14.1.2009 - Uit een artikel van John A. Dick:
Het aantal Rooms-katholieken in de Verenigde Staten wordt geschat op 57 miljoen; dat is ongeveer 22 procent van de bevolking. De helft van hen heeft voor Barack Obama gestemd, ondanks het feit dat liefst vijftig Amerikaanse bisschoppen, en niet van de minste, hen aanmaanden voor de andere kandidaat te stemmen. Ook in Amerika denken katholieken almaar meer voor zichzelf als het op Obama, abortus, homoseksualiteit of stamcelonderzoek aankomt. Katholieke gelovigen kijken reikhalzend uit naar het presidentschap van Obama, terwijl hun bisschoppen vooral de risico’s ervan benadrukken.
Ontegensprekelijk zijn de Amerikaanse katholieken aan het veranderen. Nadat ze in 2000 en 2004 uitgesproken voor de Republikeinse Partij en George W. Bush waren, keerden ze terug naar de Democratische Partij. En progressieve Amerikaanse katholieken, zoals ‘catholic Democrats’ en ‘Catholics for Obama’ winnen nog aan politieke invloed.Bij het begin van het nieuwe jaar maakte een onderzoekscentrum van Georgetown University in Washington DC, het Center for Applied Research in the Apostolate, bekend dat er in de Amerikaanse Senaat 26 procent katholieken zitten en in het Huis van Afgevaardigden meer dan 30 procent. Dat terwijl het aandeel katholieken van de bevolking zakte van 25 naar 22 procent. Nooit was het aandeel van de katholieken in het Congres zo groot. En nooit zo duidelijk Democratisch gekleurd. De bisschoppen die nu vooral sterk conservatieve Republikeinen zijn, hebben reden om zich zorgen te maken.

‘Mijn geloof is de motivatie van mijn idealisme’

Gelezen In Tertio Van 14.1.2009 - Uit een vraaggesprek van Jan De Volder met Veerle Heeren, de nieuwe Vlaamse minister voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin:
Wat is uw drijfveer om aan politiek te doen?
“Idealisme. Ik heb de idee dat dit mijn bijdrage is om de samenleving mee vorm te geven. Als ik dat idealisme zou verliezen, dan zou ik er dringend mee moeten ophouden. Ik ben blij dit te kunnen doen binnen een christendemocratische partij die waarden en normen vooropstelt zoals dienstbaarheid, sociaal engagement en rechtvaardigheid. Zowel mijn grootvader als mijn vader was erg actief in de christelijke arbeidersbeweging. Ook ik word enorm geïnspireerd door Cardijns moto ‘Zien, oordelen en handelen’. Geloof is de basis van mijn idealisme.
Onlangs organiseerde mijn vzw ‘de vrienden van Veerle Heeren’ een gospelconcert met Will Tura in de minderbroederskerk in Sint-Truiden. Ik heb een goed contact met de gardiaan, de overste van de minderbroeders. ‘Wij gaan voor u bidden’, zei hij me toen hij hoorde van mijn benoeming tot minister. Dat doet me iets.”

Don Bosco

Over Don Bosco (1815-1888) (feestdag op 31 januari), een relatief jonge heilige, vond ik geen weerspreuk, maar ik laat wel Wim Zaal over hem aan het woord:

De negentiende eeuw vereerde de Vooruitgang, ook al vermorzelde haar zegekar miljoenen levens. Wie ze trachtte te redden, anders dan met een kom soep, wekte ergernis omdat hij het vooruitgangsgeloof en de maatschappelijke orde ondermijnde. De tegenwerking die Don Bosco ondervond - laster, mishandeling, zelfs moordaanslagen - bevestigt zijn formaat.
Giovanni Bosco uit Noord-Italië was een durfal, en veel te lenig van lichaam en geest om uit goed priesterhout te zijn gesneden. De tijdgeest vroeg van een zielzorger wijding en troost, geen durf en affront. Pas na strubbelingen werd Giovanni in 1841, kort voor zijn zesentwintigste, gewijd en kon hij zich ‘don’ laten noemen. Benoemd tot aalmoezenier in Turijn, werd hij een half jaar na zijn wijding aangeklampt door een vijftienjarige, half verhongerde jongen. Hij bezorgde hem een maaltijd en een kwartier voor de nacht, zodat er een week later zes op de stoep stonden, ouderloos, werkeloos, brodeloos. De modder aan de zegekar. Niemand deed iets voor hen, Don Bosco moest wel. Hij trok balspelend door de stad, maar priester en schoffies werden overal verjaagd (‘schaamt u zich niet’). Hij klampte vermogende mensen aan, maar na één gift hielden zij de beurs dicht. Hij zocht patroons die de jongens werk en onderdak wilden geven, maar kreeg meestal nul op het rekest. Intussen groeide zijn lompenleger tot driehonderd pauperskinderen aan. De burgers voelden zich bedreigd, de priesters achtten zich in hun wijding en troost miskend. Slechts hier en daar een concessie: hij kreeg een schuur als jeugdhonk, een loods als slaapzaal. Daar tegenover vijandschap: hij werd bespioneerd en bedreigd, zelfs met het gekkenhuis. Een tijdlang was zijn moeder als onvermoeibare spaghettikookster de enige die hem bijstond.
Uiteindelijk kwam door milddadigheid, begrip en hard werken (Don Bosco preekte en schreef een fors bedrag bijeen) het ‘oratorium’ tot stand, een centrum met een volks- en ambachtsschool en allerhande opleidingen. Toch was het eerste oogmerk niet de jongens aan werk te helpen. De religieuze en sociale vorming van mensen met een eigen verantwoordelijkheid stond voorop, waarbij een ‘opvoeding zonder straf’ - maar via aanmoediging, persoonlijke aandacht en eerlijke liefde - Don Bosco’s ideaal was. Weinig gezagsuitoefening, veel begeleiding.
Toen zijn werk een bredere vlucht nam stichtte hij de sociëteit van salesianen (genoemd naar François de Sales) met priesters en lekenbroeders die voor de jeugd en de armen zouden werken. Later volgde ook een zusterscongregatie. Don Bosco’s leven voor de rechteloze mensen eindigde in 1888 en opeens noemden zijn vijanden hem heilig. De salesianen werken nu over de hele wereld in de jeugdzorg, in beroepsscholen, onder lepralijders, onder etnische minderheden. En Don Bosco’s ideeën over opvoedkunde (voor de rest was hij conservatief) hebben tot heden toe invloed.
(Uit Alle Heiligen van Wim Zaal)

Don Bosco was blijkbaar een geestesgenoot van Vincenzo Pallotti, over wie ik verleden week Wim Zaal aan het woord liet, en wiens leven en werk veel gelijkenis vertoont met dat van Don Bosco.
C.L.